×

Warning

JUser: :_load: Unable to load user with ID: 81428


Motivate

Friday, 24 August 2018

လမ္းေဘးမွာ အိပ္ရတဲ့ဘဝမွ ဘီလ်ံနာျဖစ္သြားတဲ့ PMS ဆံပင္အလွျပင္ကုမၸဏီပိုင္ရွင္

လမ္းေဘးမွာ အိပ္ရတဲ့ဘဝမွ ဘီလ်ံနာျဖစ္သြားတဲ့ PMS ဆံပင္အလွျပင္ကုမၸဏီပိုင္ရွင္ google.com

သူဟာ ကေလးဘဝမွာ ဆင္းရဲတဲ့မိဘက မုန္႔ဖိုးမေပးနိုင္လို ခရစၥမတ္ကဒ္ေလးေတြကို အိမ္တကာ လိုက္ေရာင္းၿပီး မုန္႔ဖိုးရွာရတယ္။ မနက္အေစာႀကီးထၿပီး ေက်ာင္းမသြားခင္ သတင္းစာ လိုက္ပို႔ရတယ္။ အေမက ေကြၽမထားႏိုင္ေတာ့လို႔ မိဘမဲ့ကေလးေဂဟာကို အပို႔ခံရတယ္။

သူ အသက္ ၂၂ နွစ္မွာ မိန္းမက ရွိတဲ့ပိုက္ဆံေလးယူသြားၿပီး အိမ္ေပၚက ဆင္းသြားလို႔ ေနာက္ေန႔မွာ အိမ္လခမေပးႏိုင္တာနဲ႔ ငွားေနတဲ့အိမ္ခန္းက ဆင္းေပးရတယ္။ ေနစရာမရွိလို႔ ၂ နစ္အရြယ္သားေလးနဲ႔ လမ္းေဘးနဲ႔ ဘူတာရံုမွာ ညအိပ္ရတယ္။ စားစရာမရွိလို႔ Coke အေအးဘူးအခြံေတြ လိုက္ေကာက္၊ ဘူးခြံဝယ္တဲ့ဆိုင္္မွာ သြားေရာင္းျပီး ရတဲ့ပိုက္ဆံေလးနဲ ့သားအဖ ၂ ေယာက္ စားစရာဝယ္စားၾကရတယ္။ ကိုယ္ပိုင္လုပ္ငန္း PMS System စလုပ္ခ်ိန္မွာလဲ ေနစရာအိမ္မရွိျပန္လို႔ သူ႔ကားထဲမွာ ၂ ပါတ္ၾကာ အိပ္ခဲ့ရျပန္တယ္။ သူ႔ဘဝဟာ ေမၽွာ္လင့္ခ်က္ လံုးဝကင္းမဲ့ေနျပီလို ့ထင္စရာပါ။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ဆံုးက်ေတာ့ သူဟာ ဘီလ်ံနာသူေ႒းၾကီးတေယာက္ ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ သူ႔နာမည္က ဂၽြန္ေပါလ္ေဒဂ်ိဳးရီးယား (John Paul DeJoria) ပါ။


ဂၽြန္ကို ၁၉၄၄ ခုႏွစ္ ဧၿပီလ ၁၃ ရက္ေန႔က အေမရိကန္ႏိုင္ငံ ကယ္လီဖိုးနီးယားျပည္နယ္ ေလာ့စ္အင္ဂ်ဲလိစ့္ၿမိဳ႕မွာ ေမြးဖြားခဲ့တယ္။ သူ႔မွာ အကိုတစ္ေယာက္ရွိတယ္။ အေဖက အီတလီႏိုင္ငံကျဖစ္ၿပီး အေမက ဂရိႏိုင္ငံကျဖစ္တယ္။ သူတို ့၂ ဦးဟာ အေမရိကန္မွာ လာေရာက္အေျခခ်ေနထိုင္ၾကရင္း ဆံုေတြ႕ခ်စ္ႀကိဳက္သြားၾကၿပီး လက္ထပ္ခဲ့ၾကတာပါ။ သူတို႔မိသားစုဟာ အိမ္ေသးေသးေလးတစ္ခုမွာ ေနၾကရၿပီး အေတာ္ေလး ဆင္းရဲၾကတယ္။ ဂၽြန္ အသက္ ၉ ႏွစ္သားအရြယ္မွာပဲ ခရစၥမတ္ကဒ္ေလးေတြ အိမ္တကာလွည့္ေရာင္းရင္း သူ႔မုန္႔႔ဖိုးရွာရတယ္။ အသက္ ၁၀ ႏွစ္ေရာက္ေတာ့ သူ႔အကိုနဲ႔အတူ လမ္းထဲက အိမ္ေတြကို သတင္းစာလိုက္ပို႔ၾကရတယ္။ သူတို႔ ၂ ေယာက္ဟာ မနက္အေစာႀကီး ၄ နာရီေလာက္မွာ အိပ္ယာကထၿပီး လိုက္ေဝမဲ့ သတင္းစာေတြကို ေခါက္ၾကရတယ္။ မနက္ေစာေစာ သတင္းစာေတြကို အိမ္ေတြမွာ လုိက္ပို႔ၿပီးမွ ၂ ေယာက္စလံုး ေက်ာင္းကို သြားၾကရတယ္။ ဂြ်န္ ၂ ႏွစ္သားအရြယ္မွာ အေဖနဲ႔အေမဟာ ကြာရွင္းလိုက္ၾကၿပီး အေဖက အိမ္ကထြက္သြားတယ္။ အေမ့မွာ အလုပ္မရွိလို႔ သူတို႔ညီအကို ၂ ေယာက္ဟာ မိသားစုစားဝတ္ေနေရးအတြက္ ရတဲ့အလုပ္ေလးေတြလုပ္ၿပီး ပိုက္ဆံရွာေပးၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔ ရွာေပးႏိုင္တာဟာ စားဖို႔ေတာင္ မေလာက္ငလို႔ အေမက သူတို႔ညီအကို ၂ ေယာက္ကို မိဘမဲ့ကေလးေဂဟာကို ပို႔လိုက္ရတယ္။


ဂၽြန္ဟာ အဲဒီကေလးေဂဟာမွာ ေက်ာင္းတက္ေနရင္း လမ္းသူရဲေလးေတြနဲ႔ ေပါင္းမိၿပီး ဆိုးသြမ္းလူငယ္တစ္ေယာက္ ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ ေက်ာင္းမွာ စာေကာင္းေကာင္းမသင္ဘူး။ တေန႔မွာ သခ်ၤာသင္တဲ့ဆရာက သူ႔ကို “ မင္း ဒီဘဝတစ္သက္မွာ ဘယ္ေတာ့မွ ေအာင္ျမင္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ ျဖစ္မွာမဟုတ္ဘူး ” လ႔ို ေျပာလိုက္တယ္။ အဲဒီစကားေၾကာင့္ ဂြၽန္ဟာ စိတ္ထဲမွာ အေတာ္မခံခ်င္္ျဖစ္သြားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူ႔ဘဝကို ေျပာင္းလဲသြားေစဖို႔ သူ ့အက်င့္စ႐ိုက္ေတြကို ျပဳျပင္လိုက္တယ္။ ဆိုးသြမ္းတဲ့ အျပဳအမူ၊ အက်င့္စရိုက္ဆိုးေတြ အားလံုးကို ရပ္ပစ္လိုက္ၿပီး စာျပန္ႀကိဳးစားတယ္။ အဲဒီဆရာေျပာတဲ့ စကားမမွန္ဘူးဆိုတာ တေန႔ သက္ေသျပမယ္လို႔ စိတ္ထဲက ၾကံဳးဝါးထားလုိက္တယ္။


ေက်ာင္းတက္ေနရင္းနဲ႔ ေက်ာင္းအားခ်ိန္ေတြမွာ မုန္႔ဖိုးရေအာင္ ေတာက္တိုမယ္ရအလုပ္ေတြ လုပ္တယ္။ အဲဒီအလုပ္ေတြထဲက တစ္ခုကေတာ့ Encyclopedia အဂၤလိပ္စြယ္စံုက်မ္းစာအုပ္ေတြကို အိမ္ေတြမွာ တံခါးေခါက္ၿပီး လိုက္ေရာင္းတာပါ။ စာတစ္အုပ္ေရာင္းရတိုင္း သူ ေကာ္မရွင္ရတာမို႔ စာအုပ္မ်ားမ်ားေရာင္းရေအာင္ ႀကိဳးစားတယ္။ သူက “ အဲဒီစာအုပ္ေရာင္းရတာ တကယ့္ကို မလြယ္တဲ့ အလုပ္ပဲဗ်ာ။ အိမ္တံခါးေခါက္လိုက္လို႔ တံခါးပြင့္လာရင္ လက္မွာကိုင္ထားတဲ့ စြယ္စံုက်မ္းစာအုပ္ကိုျပရင္း စကားေလးတစ္ခြန္းေလာက္ စေျပာရံုရွိေသးတယ္၊ ဝုန္းကနဲ တံခါးကို ေဆာင့္ပိတ္သြားတာမ်ိဳး မၾကာခန ၾကံဳရတယ္။ တခါတေလ အိမ္ေပါင္း ၃၀ - ၄၀ ေလာက္က မဝယ္ဘူးလို႔ ျငင္းပယ္တာခံရၿပီးမွ တစ္အုပ္တေလ ေစ်းဦးေပါက္ေရာင္းရတယ္ ” လို႔ ျပန္ေျပာျပတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီအေတြ႕အၾကံဳဟာ ေနာင္တခ်ိန္္ သူကိုယ္ပိုင္လုပ္ငန္းလုပ္တဲ့အခါမွာ အရံႈးကို ၾကံ့ၾကံ့ခံ ရင္ဆိုင္ရဲတဲ့ သတၱိျဖစ္ေပၚလာေစခဲ့တယ္။


သူ အသက္ ၁၇ ႏွစ္မွာ အထက္တန္းေက်ာင္းေအာင္တယ္။ ေရတပ္ထဲမွာ ၂ ႏွစ္အမႈထမ္းတယ္။ ေရတပ္ကေပးတဲ့လစာနဲ႔ ခ်ီးျမႇင့္ေငြကို စုထားၿပီး သြားေကာလိပ္တက္ဖို႔ ၾကံရြယ္ထားတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေရတပ္ကထြက္ခ်ိန္မွာ စုမိတဲ့ေငြဟာ မလံုေလာက္တာေၾကာင့္ သြားေကာလိပ္ကို မတက္ျဖစ္ေတာ့ဘူး။ သူ အသက္ ၁၉ ႏွစ္မွာ အိမ္ေထာင္က်တယ္။ သူဟာ အလုပ္အကိုင္ အတည္တက်မရွိပဲ ရရာအလုပ္ကို လုပ္ေနရတယ္။ သူ႔မွာ အလုပ္မရွိတဲ့အခ်ိန္က မ်ားေနလို ့သူ႔မိန္းမက စိတ္ကုန္သြားၿပီး အိမ္ေပၚက ဆင္းသြားတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူ႔အသက္ ၂၂ ႏွစ္ပဲ ရိွေသးတယ္။ ၂ ႏွစ္ရြယ္သားေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ အိမ္မွာ က်န္ခဲ့တယ္။ မိန္းမက အိမ္ေပၚက မဆင္းခင္ေလးမွာ အိမ္မွာက်န္ေနတဲ့ ပိုက္ဆံေလးကို ယူသြားလိုက္ေသးတယ္။

 

Recommended for you - အေျခခံပညာေက်ာင္းမ်ားတြင္ ကစားကြင္းႏွင့္ စာၾကည့္တိုက္မ်ား ရွိ၊ မရွိကို တင္ျပရန္ညြန္ၾကား


ေနာက္ေန႔မွာ အိမ္ရွင္က အိမ္လခ လာေတာင္းတယ္။ အိမ္လခ ေပးစရာမရွိလို႔ ၂ ပတ္အၾကာမွာ အိမ္ေပၚက ဆင္းေပးလိုက္ရတယ္။ ေနစရာမရွိလို႔ လမ္းေဘးမွာ သူ႔သားေလးနဲ႔ အိပ္ရတယ္။ အလုပ္ရွာမရလို႔ လမ္းေဘးက Coke သံဘူးခြံေတြ လိုက္ေကာက္ၿပီး ဘူးခြံဝယ္တဲ့ဆိုင္ေလးေတြမွာ သြားေရာင္းရတယ္။ ဘူးခြံအေသးတစ္ခုကို ၂ ျပား (2 cents)နဲ႔ အႀကီးက ၅ ျပား (5 cents) ပဲရတယ္။ အဲဒါေလးနဲ႔ သားအဖ ၂ ေယာက္ ေစ်းေပါတဲ့ အစားအေသာက္ေလးေတြ ဝယ္စားၾကရတယ္။ ကံဆိုးလြန္းလွတဲ့ဲ့ ဂြၽန္တို႔ သားအဖဘဝပါ။ ေတာ္ပါေသးတယ္။ ၂ ပတ္အၾကာမွာ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ဒုကၡေရာက္ေနတဲ့ သူတို႔သားအဖကိုေတြ႔သြားၿပီး သနားလို႔ ေနစရာေလးတေနရာ စီစဥ္ေပးလိုက္တယ္။ အဲဒီသူငယ္ခ်င္းက သူ႔ကို ဒီေလာက္ ဒုကၡေရာက္ေနတာကို ဘာေၾကာင့္ ေဆြမ်ိဳး၊ အေပါင္းအသင္းေတြဆီက အကူအညီမေတာင္းတာလဲလို႔ ေမးၾကည့္ေတာ့ ဂၽြန္က “ သူမ်ားဆီက အကူအညီေတာင္းရမွာ ရွက္လြန္းလို႔ပါဗ်ာ ” လို႔ ရီရင္း ျပန္ေျဖတယ္။


ေနာက္ ၁၀ ႏွစ္ကာလတေလၽွာက္မွာ သူ႔သားေက်ာင္းစရိတ္နဲ ့သူတို႔သားအဖ စားဝတ္ေနေရးအတြက္ ဂြၽန္္ဟာ ရသမၽွအလုပ္ေတြ အကုန္လုပ္တယ္။ ဓါတ္ဆီဆိုင္မွာ ဆီျဖည့္ေပးတယ္။ ေက်ာင္းေစာင့္လုပ္တယ္။ အသက္အာမခံေတြ လိုက္ေရာင္းတယ္။ Time မဂၢဇင္းရဲ႕ ေစ်းကြက္ရွာတဲ့ ကိုယ္စားလွယ္အလုပ္ လုပ္တယ္။ ၁၉၇၁ ခုႏွစ္ (သူ ့အသက္ ၂၇ ႏွစ္) မွာ ဆံပင္အလွျပင္ပစၥည္းေတြေရာင္းတဲ့ Redken ကုမၸဏီမွာ အေရာင္းသမား အလုပ္ရတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က Redken ကုမၸဏီဆိုတာ ဆံပင္အလွျပင္ပစၥည္းေတြ ထုတ္လုပ္တဲ့ အေမရိကန္ႏိုင္ငံက ကုမၸဏီေတြထဲမွာ အႀကီးဆံုးပါ။ သူဟာ လစာေဒၚလာ ၆၀၀ နဲ႔ ကားအသံုးစရိတ္ ၁၂၅ ေဒၚလာပဲရတယ္။ တႏွစ္ခြဲအၾကာမွာ အေရာင္း႒ါနႀကီး ၂ ခုရဲ႕မန္ေနဂ်ာ ျဖစ္လာတယ္။ သူ႔လက္ေအာက္မွာ အတြင္းေရးမႉးအမ်ိဳးသမီး ၂ ေယာက္နဲ႔ ဝန္ထမ္း ၄ ေယာက္ရွိတယ္။ ၁၉၇၅ ခုႏွစ္မွာ သူအလုပ္ျဖဳတ္ခံလိုက္ရတယ္။ အလုပ္ျဖဳတ္ခံလိုက္ရတာက သူအလုပ္မွာမႀကိဳးစားလို႔၊ သူ႔႒ါနေတြမွာ အျမတ္နဲလို႔ မဟုတ္ပါဘူး။ သူဟာ ဝန္ထမ္းနဲနဲေလးနဲ႔ ကုမၸဏီအတြက္ ဝင္ေငြအမ်ားႀကီး ရေအာင္ ရွာေပးႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒါကို တျခားမန္ေနဂ်ာေတြက မနာလိုျဖစ္ျပီး အထက္ကို မဟုတ္မမွန္ လုပ္ၾကံတိုင္ေျပာၾကလို႔ အထက္လူၾကီးက အထင္မွားၿပီး သူ႔ကို ျဖဳတ္လိုက္တာပါ။


ဂြၽန္ဟာ မတရားအလုပ္ျဖဳတ္ခံလိုက္ရလို႔ ဝမ္းနည္းစိတ္မေကာင္းျဖစ္ရေပမဲ့ စိတ္ဓါတ္က်မသြားပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ အဲဒီကုမၸဏီမွာ ၄ ႏွစ္ၾကာေအာင္ လုပ္ခဲ့တာေၾကာင့္ သူ႔အတြက္ အက်ိဳးအမ်ားႀကီး ရလိုက္တယ္လို႔ ခံယူမိလို႔ပါ။ အဲဒီအကိ်ဳးေတြက - (၁) သူမ်ားအခိုင္းခံဝန္ထမ္းဘဝမွာ မေနခ်င္ေတာ့ပဲ ကိုယ္ပိုင္ကုမၸဏီတခု ထူေထာင္ခ်င္စိတ္ ျဖစ္ေပၚလာခဲ့တယ္။ (၂) Redken က ထုတ္လုပ္တဲ့ အလွကုန္ပစၥည္းေတြရဲ့ အားနည္းခ်က္ေတြကို သိေနလို႔ အဲဒီပစၥည္းေတြထက္ ပိုေကာင္းတဲ့ပစၥည္းေတြ သူလုပ္ေပးႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့ ယံုၾကည္စိတ္ ျဖစ္္ေပၚလာခဲ့တယ္။ (၃) ပစၥည္းထုတ္လုပ္တာ၊ ေရာင္းခ်တာ၊ ေစ်းကြက္ရွာတာစတဲ့ နယ္ပယ္စံုကိုလဲ ႏွံ ့နံွ ့စပ္စပ္နားလည္ သေဘာေပါက္သြားတယ္။ (၄) ဆံပင္အလွျပင္တာကို လူႀကီး၊ လူငယ္၊ ေယာက္်ား၊ မိန္းမ လူတိုင္းစိတ္ဝင္စားၾကတာမို႔ ဆံပင္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ေစ်းကြက္ဟာ အႀကီးႀကီးပဲဆိုတာကို သိလိုက္တယ္။ ဆံပင္အလွျပင္္တာနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့လုပ္ငန္းလုပ္္ရင္ ႀကီးပြားခ်မ္းသာႏိုင္တယ္ဆိုတာကို သိလိုက္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူဟာ ဆံပင္အလွျပင္လုပ္ငန္းလုပ္ဖိ႔ု အခြင့္အလမ္းကို ရွာၾကံပါေတာ့တယ္။


၁၉၈၀ ခုႏွစ္ေလာက္မွာ သူငယ္ခ်င္း ဆံပင္အလွျပင္ဆရာ ေပါလ္မစ္ခ်ဲ (Paul Michell) နဲ႔ PMS System (John Paul Mitchell System) ဆိုတဲ့ ကုမၸဏီတစ္ခု ေထာင္လိုက္တယ္။ ကုမၸဏီေထာင္ဖို႔ လိုေနတဲ့ေငြ ေဒၚလာ ၇၀၀ ရဖို႔ ဂြၽန္က သူ႔အေမဆီက ေဒၚလာ ၃၅၀ ေခ်းယူၿပီး မစ္ခ်ဲက ေဒၚလာ ၃၅၀ ထဲ့ဝင္တယ္။ ကုမၸဏီရံုးခန္းတစ္ခု ဖြင့္လိုက္တယ္။ ရံုးခန္းကလဲ အခန္းက်ဥ္းေလးတစ္ခုမွာ စားပြဲတစ္လံုးနဲ႔ အဲဒီစားပြဲေပၚမွာ တင္ထားတဲ့ ဖုန္းေခၚလာရင္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ရဲ႕ အသံသြင္းထားတာကို ျပန္ေျဖေပးတဲ့ answering machine တစ္လံုးပဲ ရွိတယ္။


ေနာက္ပိုင္းမွာ သူတို႔ရဲ႕ ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္မႈေတြရဲ႕ အကိ်ဳးကို ခံစားလာရပါၿပီ။ အခု ဂၽြန္ဟာ ေဒၚလာသန္းေပါင္းမ်ားစြာ ပိုင္ဆိုင္တဲ့ PMS ကုမၸဏီပိုင္ရွင္ျဖစ္ေနပါၿပီ။ သူနဲ႔အက်ိဳးတူစီးပြားဖက္ မစ္ခ်ဲဟာ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္မွာ ကြယ္လြန္သြားခဲ့လို႔ PMS ကုမၸဏီဟာ ဂြၽန္တစ္ဦးတည္းပိုင္ ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕PMS အလွျပင္ပစၥည္းအမ်ိဳးေပါင္း ၉၀ ေက်ာ္ကို အေမရိကန္ႏိုင္ငံနဲ႔ အျခားႏိုင္ငံေပါင္း ၇၀ ေက်ာ္က ဆံပင္အလွျပင္ဆိုင္ေပါင္း တစ္သိန္းေက်ာ္ဟာ ႏွစ္စဥ္တစ္ဘီလီယံဖိုး ဝယ္ယူေနၾကပါတယ္။


ဂြၽန္တစ္ေယာက္ ဒါနဲ႔ေက်နပ္သြားၿပီလား။ ေအာင္ျမင္မႈရဲ႕အရသာကို သိသြားသူဟာ တစ္ႀကိမ္ေအာင္ျမင္မႈရရံုန႔ဲ ဘယ္တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲနိုင္ပါ့မလဲ။ ဂြၽန္တစ္ေယာက္ ေနာက္ထပ္ ဘာေအာင္ျမင္မႈမ်ား ထပ္ရွာအံုးမွာလဲ။ ေနာက္ ၁၀ ႏွစ္တာကာလအတြင္းမွာ ဂြၽန္္ဟာ ညကလပ္ေတြ ဖြင့္တာ၊ စက္ဘီးထုတ္စက္ရုံ တည္တာ၊ သဘာဝဓါတ္ေငြ႕ထုတ္လုပ္တာစတဲ့ လုပ္ငန္း ၁၇ မ်ိဳးကို လုပ္ေနခဲ့တယ္။ အဲဒီလုပ္ငန္းေတြဟာ ေအာင္ျမင္မႈေတြ အသင့္အတင့္ရေနေပမဲ့ သူ႔ကို ေအာင္ျမင္မႈအႀကီးအက်ယ္ ရေစခဲ့တဲ့လုပ္ငန္းတစ္ခုကေတာ့ Patron Spirits Co ကေန တာကီလာအရက္ထုတ္လုပ္ေရာင္းခ်ျခင္းပါ။

 

Recommended for you - လူေတာ္ ဆိုသူေတြကိုေတာင္ ေနာက္ေကာက္က်သြားေစမယ့္ နည္းလမ္းမ်ား

 

Recommended for you - အေျခခံပညာေက်ာင္းမ်ားတြင္ ကစားကြင္းႏွင့္ စာၾကည့္တိုက္မ်ား ရွိ၊ မရွိကို တင္ျပရန္ညြန္ၾကား

 

Credit; ဗန္းေမာ္သိန္းေဖ

Read times Last modified on Saturday, 11 January 2020 11:16
Rate this articles
(2 votes)