ေလာကလူ႔ဘုံမွာ လူဆိုတဲ့ သတၱဝါဟာ အင္မတန္ဆန္းၾကယ္တယ္လို႔ ဆိုရပါမယ္။ လူေတြဟာ အသိဉာဏ္အရွိဆုံး သတၱဝါျဖစ္တဲ့ အတြက္
ကမၻာဦးကာလကတိုင္ ယခုအခ်ိန္ထိ လူတို႔ရဲ့ တီထြင္ဖန္တီးမႈဆိုတာလည္း ရပ္မသြားခဲ့ပါဘူး။
လူ႔ေလာကႀကီးကို က်ေရာက္လာတတ္တဲ့ အႏၲရာယ္အသြယ္သြယ္ကိုလည္း လူေတြကပဲျပန္လည္တြန္းလွန္ ခုခံခဲ့ၾကတာ ဒီကမၻာေျမဟာ သက္ေသပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ ဒီကမၻာေျမေပၚက လူသားတစ္ခ်ိဳ႕ရဲ့ အတၱမီးေတာက္ႀကီးေၾကာင့္ပင္ ဒီကမၻာေျမေပၚကလူသားေပါင္းမ်ားစြာရဲ့ဘဝေတြ၊ အသက္အိုးအိမ္စည္းစိမ္ေတြ ေလာင္ၿမိဳက္ပ်က္စီးခဲ့ရတာလည္း အႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါပါပဲ။
လူဆိုတဲ့သတၱဝါေတြဟာ ပ်က္စီးခ်ိန္တန္တဲ့အခါ အတၱမီးေတာက္လို႔ တင္စားရမယ့္ မာန္မာနေတြေထာင္လႊား တတ္ၾကပါတယ္။ ဒါကို အရပ္စကားအရဆိုရင္ေတာ့ ဘဝင္ျမင့္တယ္လို႔ပဲေျပာရမယ္ထင္ပါတယ္။ဘဝင္ျမင့္တာဟာ လူကို ပ်က္စီးေစတတ္တာေၾကာင့္ ဘဝင္ျမင့္ေရာဂါလို႔ေတာင္ဆိုၾကတာ ၾကားဖူးၾကမွာပါ။ ဒါဆိုရင္ လူေတြ ဘာ့ေၾကာင့္ ဘဝင္ျမင့္ ၾကတာလဲ။ ဘာေတြကို အေၾကာင္းျပဳၿပီးမာန္တက္ၾကတာလဲ။ လူေတြမွာ ဘဝင္ျမင့္ရတဲ့ အေၾကာင္းတရား ၉ ပါးရွိတယ္လို႔ ျမတ္ဗုဒၶက ေဟာခဲ့တာကို မွ်ေဝေပးပါရေစ။
(၁) ဇာတိကိုစြဲၿပီး မာန္တက္တတ္ပါတယ္။
ငါက ဘယ္ေနရာ၊ ဘယ္ေဒသမွာေမြးလာတဲ့အေကာင္ကြ၊ ငါက အေမရိကန္နိုင္ငံသားကြလို႔ ေျပာတာေတြဟာ ဇာတိကို စြဲ ၿပီးတက္တဲ့ မာန္ျဖစ္ပါတယ္။
(၂) မ်ိဳးႏြယ္ကိုစြဲၿပီး မာန္တက္တတ္ပါတယ္။
ငါတို႔က ဘယ္သူ႔အမ်ိဳး၊ သူေ႒းမ်ိဳး၊ မင္းမ်ိဳးမင္းႏြယ္ေတြလို႔ ေျပာတတ္ၾကတာေတြဟာ အမ်ိဳးအႏြယ္ကိုမွီၿပီးတက္တဲ့ မာန္ ျဖစ္ပါတယ္။
(၃) အတတ္ပညာကို အစြဲျပဳၿပီးလည္း မာန္တက္တတ္ၾကပါတယ္။
ငါက ပညာရွင္၊ ငါက ေအာက္စဖို႔ထြက္ စသျဖင့္ သင္ယူတတ္ေျမာက္ခဲ့တဲ့ အတတ္ပညာကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး မာန္တက္တာျဖစ္ပါတယ္။
(၄) အနာေရာဂါကင္းတာကို အေၾကာင္းျပဳၿပီးလည္း မာန္တက္တတ္ပါတယ္။
လူေတြဟာ ဘာအနာေရာဂါမွမျဖစ္သေရြ႕ကိုယ့္ဖာသာ မေသမ်ိဳးလို ေတြးထင္ၿပီးတတ္တာဟာလည္း မာနတစ္မ်ိဳးျဖစ္ပါတယ္။ တကယ့္ဓမၼအလိုအရေတာ့ ႐ုပ္ရွိေနၿပီးၿပီဆိုကတည္း ေရာဂါရွိေနၿပီးျဖစ္ပါတယ္။
(၅) အရြယ္ႏုပ်ိဳျခင္းကိုအေၾကာင္းျပဳၿပီးလည္း မာန္တက္တတ္ပါတယ္။
လူေတြကို အရြယ္တင္လိုက္တာ၊ ႏုပ်ိဳေနတာပဲလို႔ ခ်ီးက်ဴးစကားေျပာရင္ သေဘာေတြ႕တတ္ၾကပါတယ္။ ဒါဟာ ငါ့မွာ အရြယ္ရွိေသးတယ္၊ ငါကႏုပ်ိဳေနဆဲပဲဆိုတဲ့ မာန္ေၾကာင့္ျဖစ္ပါတယ္။
(၆) အသက္ရွည္ျခင္းကို အေၾကာင္းျပဳၿပီးလည္း မာန္တက္တတ္ပါတယ္။
လူတိုင္းအသက္ရွည္ရွည္ေနခ်င္ၾကတာ မဆန္းပါဘူး။ အသက္ရွည္တဲ့အတြက္ ဘဝရဲ့ေကာင္းမႈကုသိုလ္ေတြကို မ်ားမ်ားလုပ္ခ်ိန္ရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ငါကအသက္ဘယ္ေလာက္ရွိၿပီကြလို႔ ျဖစ္လာရင္ေတာ့
အသက္ရွည္မႈကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး မာန္တက္တာျဖစ္ပါတယ္။
(၇) အဆင္းလွျခင္းကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး မာန္တက္တတ္ပါတယ္။
ဒါကိုေတာ့ အက်ယ္ေျပာစရာမလိုပါဘူး။ လူဆိုတဲ့ လူေတြထဲမွာ အဆင္းလွသူေတြက မာန္တက္တာမ်ိဳးကိုေတာ့ လူတိုင္းနီးပါးသိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဆင္းထက္ အခ်င္းရွိဖို႔ အတြက္ေတာ့ လူနည္းစုေလာက္ပဲ
အားထုတ္ၾကတာကလည္း ေလာက သဘာဝလိုျဖစ္ေနပါၿပီ။
(၈) စည္းစိမ္ဥစၥာ ေပါမ်ားတာကို အေၾကာင္းျပဳၿပီးေတာ့လည္း မာန္တက္တတ္ပါတယ္။
စည္းစိမ္ဥစၥာေပါမ်ားတဲ့အတြက္ မာန္တက္တာမ်ိဳးကို လူတစ္ဦးခ်င္းသာမက နိုင္ငံအလိုက္ေတာင္ မာန္တက္တာမ်ိဳး ႀကဳံဖူးပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝတဲ့ နိုင္ငံသားေတြ ဆင္းရဲတဲ့ နိုင္သားေတြကို
အဖက္မလုပ္ခ်င္ၾကတာ ေတြ႕ဖူးပါတယ္။ ဒီမာန္ကေတာ့ ေလာကလူသားေတြအလယ္မွာ အထင္ရွားဆုံးျမင္ေတြ႕ရတဲ့ မာန္မာနတစ္မ်ိဳးပါပဲ။
(၉) ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားမႈေၾကာင့္လည္း မာန္တက္တတ္ပါတယ္။
လူတခ်ိဳ႕ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားလာတဲ့အခါ ဘဝေမ့တတ္တာဟာ ဒီမာန္ေၾကာင့္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာလည္း ေလာကအလယ္မွာ ေတြ႕ျမင္ေနက် မာန္တစ္မ်ိဳးျဖစ္ပါတယ္။
ကဲ၊ ဒါဆိုရင္ လူေတြအတြက္ ဒီမာန္မာနေတြကို ထိန္းခ်ဳပ္နိုင္တာေကာ မရွိဘူးလား။ ရွိပါတယ္။ လူအခ်င္းခ်င္း ေမတၱာထားတတ္မယ္ဆိုရင္ ဒီမာန္ေတြ ေလ်ာ့ပါးသြားနိုင္ပါတယ္။ ေမတၱာထားနိုင္ဖို႔ သတိပညာနဲ႔
ဆင္ျခင္နိုင္ဖို႔လည္း လိုပါတယ္။ ရခဲလွတဲ့လူ႔ဘဝမွာ သူဟာ ငါနဲ႔မတူနိုင္ဘူးဆိုတာကေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္မတူနိုင္သလဲ။ သံသရာ အဆက္ဆက္ဘဝအဆက္ဆက္မွာ ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကတဲ့
ကံတရားေတြ မတူနိုင္ၾကလို႔ပါပဲ။ ဒါကိုနားလည္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ မာန္ဆိုတာ အမွန္တကယ္ေတာ့ ကိုယ့္ကို ဒုကၡတြင္းထဲဆြဲခ်တဲ့ အရာသာျဖစ္ေၾကာင္း ေရးသားလိုက္ရပါတယ္။
Source: burmese.sunthitmyanmar
