တစ္ခါတုန္းက ဥာဏ္ပညာထက္ျမက္ၿပီး အေတြ႔အႀကံဳ ၾကြယ္ဝတဲ့ ပညာရွိႀကီးတစ္ဦး ရွိပါတယ္။ သူ႔ဆီကို တစ္ေန႔မွာေတာ့ ေလာကဓံေၾကာင့္ စိတ္ပ်က္အားေလ်ာ့စြာနဲ႔ ဝမ္းနည္း ပူေဆြးၿပီး ငိုေၾကြးေနတဲ့
လူငယ္တစ္ေယာက္ ေရာက္လာပါတယ္။
ပညာရွိႀကီးက ထိုလူငယ္ကို ေရတဖန္ခြက္ သြားယူခိုင္းၿပီး ဆားတဆုပ္ကိုလဲ ယူလာခိုင္း ပါတယ္။ ေရဖန္ခြက္ထဲကို ဆားတဆုပ္ ထည္႕လိုက္ၿပီး ေရာေမႊလိုက္ကာ ထိုလူငယ္ကို ေသာက္ေစပါတယ္။
ၿပီးေတာ့ဘယ္လိုအရသာမ်ိဳး ရွိသလဲလို႔ ေမးတဲ့အခါ ထိုလူငယ္က “ခါးတူးေနေအာင္ ငံပါတယ္”လို႔ ျပန္ေျဖပါတယ္။ ဒီေတာ့ ပညာရွိႀကီးက အသာၿပံဳးလိုက္ရင္း ထိုသူငယ္ကို ဆားတဆုပ္ကို ယူလာခဲ့ပါလို႕႔ ခိုင္းလိုက္ၿပီး သူနဲ႔အတူ လမ္းေလွ်ာက္ဖို႔ ၿမိဳ့အျပင္ဘက္ကို ေခၚလာခဲ့ပါတယ္။
ၿမိဳ ႔အျပင္ဘက္ကို လမ္းေလွ်ာက္လာၾကရင္း အလြန္က်ယ္ေျပာၿပီး ၾကည္လင္လွတဲ့ ေရကန္ႀကီးတစ္ကန္အနား ေရာက္လာၾကတယ္။ ဒီအခါမွာ ပညာရွိႀကီးက ထိုလူငယ္လက္ထဲမွာ ပါလာတဲ့ ဆားတစ္ဆုပ္ကို ေရကန္ထဲ ပစ္ထည့္ခိုင္းလိုက္ပါတယ္။
ၿပီးေတာ့ လူငယ္ကို “ ကဲ အခု ကန္ထဲက ေရကို ေသာက္ ၾကည့္ပါဦး”လို႔ ခိုင္းလိုက္တဲ့အခါ ထိုလူငယ္ကလည္း ကန္ထဲကေရကို လက္ခုပ္နဲ႔ ခပ္ယူၿပီး ေသာက္လိုက္ပါတယ္။
ပညာရွိႀကီးက လူငယ္ေရေသာက္ၿပီးတဲ့အခါ “အခုေရာ ကန္ထဲက ေရက ဘယ္လိုအရသာ ရွိသလဲ” လို႔ ေမးလိုက္တယ္။ ဒီေတာ့ လူငယ္က “ လတ္ဆတ္ၿပီး ခ်ိဳျမတဲ့ ေသာက္ေရရဲ ႔နဂိုအရသာ အတိုင္းပါပဲ” လို႔ ျပန္ေျဖပါတယ္။
“ေစာေစာတုန္းက ေရခြက္ထဲကို ဆားထည့္ၿပီး ေသာက္လိုက္သလို ငန္ေသးရဲ့လား” လို႔ ျပန္ေမးျပန္တဲ့အခါ “ မငန္ေတာ့ပါဘူး.”လို႔ လူငယ္က ျပန္ေျဖလိုက္ပါတယ္။ ဒီေတာ့မွ ပညာရွိႀကီးဟာ လူငယ္ေလးရဲ့ လက္ကို ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ပုခံုးကို အသာအယာ ပုတ္လိုက္ကာ “ငါတို႔ ဘ၀ေတြရဲ့ ထိခိုက္နာက်င္မႈ၊ ဆံုးရႈံးခါးသီးမႈေတြဟာ ဘာနဲ႔တူသလဲဆိုရင္ ဆားနဲ႔ တူပါတယ္။
ဘဝမွာ ႀကံဳလာတဲ့ နာက်င္ဆံုးရႈံးမႈေတြကို ခံစားရတဲ့ အတိုင္းအတာဟာ မင္းက ဘယ္လိုခြက္မ်ိဳးနဲ႔ ခံယူမလဲ ဆိုတာနဲ႔ပဲ သက္ဆိုင္တယ္။ မင္းက ခြက္ေသးေသးနဲ႔ ခံယူမယ္ဆိုရင္ ထိခိုက္ဆံုးရံႈးမႈကို သိပ္ကိုႀကီးမားတယ္လို႔ မင္းထင္လိမ့္မယ္။
ေရကန္လို က်ယ္ေျပာလွတဲ့ ခြက္ႀကီးႀကီးနဲ႔ ခံယူမယ္ဆိုရင္ အဲဒီ ဆံုးရႈံးမႈ၊ စိတ္ထိ ခိုက္နာက်င္မႈေတြဟာ ဘာမွ ေျပာပေလာက္တဲ့ ဆံုးရႈံးမႈ၊ ထိခိုက္နာက်င္မႈ မဟုတ္ေတာ့ဘူးေပါ့ ။” “ ဒီေတာ့ ဘ၀မွာ ထိခိုက္ဆံုးရႈံးမႈေတြ၊ နာက်င္ ခါးသီးတာေတြ ႀကံဳလာတိုင္း ခြက္ႀကီးႀကီးနဲ႔ ခံယူႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားပါ။
ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဖန္ခြက္တစ္လံုး မျဖစ္ေစပါနဲ႔ ေရကန္တစ္ကန္အျဖစ္ ေျပာင္းလဲ က်င့္ႀကံလိုက္ပါ။ ဒီလိုဆိုရင္ နာက်င္ခံစားေနရတာေတြဟာ ေရကန္ထဲေရာက္သြားတဲ့ ဆားတစ္ဆုပ္လို ေလွ်ာ့ပါး သက္သာသြားပါလိမ္႕မယ္”လို႔ ေျပာလိုက္ပါတယ္။
“Stop being a glass. Become a lake.” တဲ့။
ငါတို႔လဲ ဘဝမွာလဲ ႀကံဳလာတဲ့ ခါးသီးနာက်င္မႈေတြကို ေရဖန္ခြက္ေလးနဲ႔ မခံယူပဲ ေရကန္ႀကီးနဲ႔ ခံယူႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္လွတယ္ မဟုတ္ပါလား ?
From: Facebook (Nwayhninmoe)
