သို့သော်သင့်အနေဖြင့်ဝင်ငွေတိုးပွားအောင်လုပ်ဆောင်ချင်တယ်ဆိုရင်တော့ သင့်အနေဖြင့်ကြိုးစားမှုတွေ၊ ရင်းနှီးမြှပ်နှ့မှုတွေတော့ရှိရန်လိုအပ်ပါတယ်၊

အသက်၂၀ ကျော် လာပြီဆိုတာနဲ့ တချို့ကလည်း ဘွဲ့ရ၊တချို့ကလည်း၊ လုပ်ငန်းခွင်တွေဝင်နေကြပါပြီ။

ကၽြန္ေတာ္ တို႔ လူေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ဟာေအာင္ျမင္တဲ့ သူတစ္ေယာက္ကိုေတြ႔ရင္ အားက်တယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ခံစားခ်က္က အရင္ျဖစ္ေပၚလာတာပါ။

Richard St. John ဟာ တစ္ေန႔မွာ TED Conference တစ္ခုကို တက္ေရာက္ဖို႔အတြက္ ေလယာဥ္စီးျပီး သြားခဲ႔ပါတယ္။

ေအာင္ျမင္သူေတြသာ သိရွိနားလည္ထားတဲ့ လ်ိဳ႕၀ွက္ခ်က္ဆိုတာ မရွိပါဘူး။ ေအာင္ျမင္သူေတြဟာလည္း အေျခခံအားျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ခင္ဗ်ားတို႔ေလာက္ပဲ သိၾကတာျဖစ္ပါတယ္။

လူတစ္ေယာက္ဟာ ေန႔စဥ္ဘဝကို ဘယ္လိုျဖတ္သန္းလဲဆိုတာက ဘဝေနာင္ေရးအတြက္ သက္ေရာက္မႈရွိပါတယ္။

EQ ကို အလြယ္ဆံုးရွင္းၿပရရင္ (၄)ပုိင္း ပါပါတယ္။ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္သိဖို႕၊ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ ထိန္းခ်ဳပ္ႏုိင္ဖုိ႕၊ တစ္ပါးသူရဲ႕ ခံစားခ်က္ကိုသိဖုိ႕၊ ေနာက္ဆံုးကေတာ့ တစ္ပါးသူေတြနဲ႕ဆက္ဆံေရးကို စီမံခန္႕ခြဲႏုိင္ဖုိ႕ပါ။ အဲဒီထဲမွာ တစ္ပါးသူရဲ႕ ခံစားခ်က္ကုိ သိဖို႕ဆုိတာက ကိုယ္ခ်င္းစာတရား (Empathy) ကို ဆုိလိုတာ ၿဖစ္ပါတယ္။

ကုိယ္ခ်င္းစာတရားလုိ႕ ေၿပာလိုက္ရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕က ဘာသာေရးနဲ႕ဆုိင္တယ္တို႕၊ ပရဟိတသမားေတြနဲ႔ပဲ ဆုိင္တယ္တုိ႕ ထင္တတ္ၾကတယ္။ အမွန္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ကုိယ္ခ်င္းစာတရားဆုိတာ ဘ၀မွာ ေအာင္ၿမင္ခ်င္သူတုိင္း ရွိရမယ့္ အရည္အေသြးတစ္ခုပဲ ၿဖစ္ပါတယ္။

Skill ဆုိတဲ့ ကၽြမ္းက်င္မႈမွာ အဆင့္(၃)ဆင့္ ရွိပါတယ္။

၁။ အတတ္ပညာ တတ္ကၽြမ္းမႈ (Technical skill)

၂။ လူေတြကုိ စီမံခန္႕ခြဲႏုိင္စြမ္း (Human skill)

၃။ သေဘာတရားေရးရာ ကၽြမ္းက်င္မႈ (Conceptual skill) တို႕ၿဖစ္ပါတယ္။

ေနာက္ဆံုး Conceptual skill ကို ခ်န္ခဲ့လိုက္ပါမယ္။ ဥပမာ ဆရာ၀န္တစ္ေယာက္ သူ႕အလုပ္မွာ သိပ္ကၽြမ္းက်င္တယ္ဆိုရင္ Technical skill ၿပည္႕၀တယ္လို႔ ေခၚပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီထက္ ပုိၿပီး စီမံခန္႕ခြဲမႈ၊ ေခါင္းေဆာင္မႈေနရာေတြကုိ ယူခ်င္တယ္ဆုိရင္ေတာ့ Human skill ပါ ရွိဖို႔လိုလာပါတယ္။ လူေတြနဲ႕ တြဲဖက္အလုပ္လုပ္တာ၊ လူေတြကို လံႈ႕ေဆာ္တာ၊ စြဲေဆာင္စည္းရံုးတာ၊ သိမ္းသြင္းတာ စတဲ့ အရည္အေသြးေတြ ရွိရပါမယ္။ တစ္ေယာက္ေယာက္က ေပးထားလို႔ ရာထူးရေနရင္ေတာင္ အဲဒီအရည္အေသြး အားနည္းရင္ အလုပ္မွာ မေအာင္ၿမင္ႏိုင္ပါဘူး။

အဲဒီလို လူေတြနဲ႕ အလုပ္လုပ္ႏုိင္စြမ္း၊ လူေတြကုိ စီမံခန္႕ခြဲႏုိင္စြမ္း ရွိဖုိ႕က ဘာလိုလဲဆိုရင္ေတာ့ “ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္” ရွိဖို႔လိုပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္တို႕ေတြ အလုပ္မွာ ဘာလို႔အၿငင္းပြါးမႈေတြ၊ Conflict ေတြၿဖစ္လဲ။ ကုိယ့္ဖက္ တစ္ဖက္တည္း ၾကည္႕လုိ႕ ၿဖစ္ၾကတာပါ။ ငါမွန္တယ္ သူမွားတယ္ဆုိတဲ့ ရႈေထာင့္မွာပဲေနၿပီး သူ ဘယ္လုိေတြးလဲ၊ သူ ဘာလို႕ ဒီလိုေၿပာလဲ ကၽြန္ေတာ္တို႕ မေတြးၾကပါဘူး။

လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္ သူ႕မွာ အုိင္ဒီယာရွိတယ္။ အရင္းအႏွီးမရွိဘူး။ အဲဒီမွာ ေအာင္ၿမင္ၿပီးသား လုပ္ငန္းရွင္တစ္ေယာက္ဆီ သြားေတြ႕တယ္။ သူေတြးတာက သူဘယ္လိုအေကာင္းဆံုးတင္ၿပမယ္၊ ၿပည္႕ၿပည္႕စံုစံု ရွင္းၿပမယ္ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ တစ္ဖက္က လုပ္ငန္းရွင္ၾကီး။ အခ်ိန္တစ္နာရီေလာက္ေပးၿပီး နားမေထာင္ႏုိင္ဘူး။ အဲဒါကို အရွည္ၾကီးလာရွင္းၿပေနတဲ့အခါ စစခ်င္း(၃)မိနစ္ေလာက္မွာကုိ သေဘာေကာင္းတဲ့သူဆုိ မင္း ၿမန္ၿမန္ေၿပာ လို႔ သတိေပးလိမ့္မယ္။ စိတ္မရွည္တဲ့သူဆုိရင္ေတာ့ ရၿပီ ရၿပီ ၿပန္ဆက္သြယ္လုိက္မယ္ ဆိုၿပီး ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်း ၿငင္းလိုက္ပါလိမ့္မယ္။

ကုိယ့္ကုိ ၀န္ထမ္းက ကလန္ကဆန္လုပ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ဘာေတြးလဲ။ အေရးယူဖုိ႕၊ စည္းကမ္းကုိင္ဖို႔ပဲ ေတြးတယ္။ သူဘာလို႔ မေက်မနပ္ ၿဖစ္ေနတာလဲ မစဥ္းစားၾကဘူး။ ဒီေတာ့ ကုိယ့္ေရွ႕ေတာ့ မတတ္သာလို႕ ၿငိမ္ေနေပမယ့္ ကိုယ့္ကြယ္ရာေရာက္ေရာ လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ၾကေရာ။

ဒါေၾကာင့္ တစ္ၿခားဖက္ကုိ မေတြးဘဲ ကုိယ့္တစ္ဖက္တည္းပဲ ၾကည္႔ေနမယ္ဆုိရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဘယ္လုိမွ ညွိႏိႈင္းလို႕မရဘူး၊ စည္းရံုးလို႕မရဘူး၊ ဒီလိုပဲ လႊမ္းမုိးလုိ႕လည္း မရဘူး။ ဒီေတာ့ ဘယ္လိုၾကီးက်ယ္တဲ့ အလုပ္မ်ိဳးကိုမွလည္း လုပ္ႏုိင္မွာ မဟုတ္ဘူး။

ဒါဆုိ ကုိယ္ခ်င္းစာတရား အားေကာင္းလာေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ။

လူတစ္ေယာက္နဲ႕ တစ္ေယာက္ေတာ့ မတူၾကဘူး။ ၾကီးၿပင္းလာတဲ့ အသို္င္းအ၀ုိင္း၊ ဘ၀ေပးအေၿခအေနေပၚ မူတည္ၿပီး တခ်ိဳ႕က ကုိယ္ခ်င္းစာတတ္တယ္။ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ တစ္ကုိယ္ေကာင္းဆန္တယ္ေပါ့။

အေကာင္းဆံုး အၾကံဉာဏ္တစ္ခု ေပးရရင္ေတာ့ ကုိယ္ခ်င္းစာတတ္ခ်င္ရင္ “ရသစာေပ ဖတ္ပါ” ဆုိတာပါပဲ။

ရိႈတ္စပီးယားက ေၿပာဖူးပါတယ္၊ ဘ၀ဆုိတာ ဇာတ္ခံုတစ္ခုၿဖစ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္တုိ႕လူသားေတြကေတာ့ အဲဒီဇာတ္ခံုေပၚက ဇာတ္ေဆာင္ေတြပါ တဲ့။

 Read More ; မ(၄)ခု ေျဖ႐ွင္းနည္း

သိပ္မွန္တဲ့ စကားပါ။ အဲဒီလိုကုိယ္တုိင္က ဇာတ္ေဆာင္တစ္ေယာက္ၿဖစ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ေတြဟာ ကုိယ့္ဇာတ္ေကာင္အေၾကာင္းပဲ ကုိယ္သိပါတယ္။ တစ္ၿခားဇာတ္ေကာင္အေၾကာင္းေတြ ကၽြန္ေတာ္တို႕ မသိၾကဘူး။ ဒီအခါ အထင္ေတြလြဲတယ္၊ အၿမင္ေတြမွားတယ္၊ အၿပစ္ေတြတင္မိတယ္၊ အၿငင္းေတြ ပြားၾကတယ္။

Facebook မွာ ၿဖစ္တတ္တာေလးတစ္ခုနဲ႕ ဥပမာေပးပါမယ္။ ကုိယ္ေသခ်ာေရးထားတဲ့ပို႕စ္တစ္ခုကို လူတစ္ေယာက္က Haha လုပ္သြားတယ္ဆုိပါေတာ့။ အမွန္က သူေလွာင္ခ်င္လို႔ လုပ္တာမဟုတ္ဘူး။ မွားႏွိပ္မိတာ။ သူ႕ဟာသူလည္း မွားႏွိပ္မိတာ မသိဘူး။ ကုိယ့္ဖက္ကၾကည္႕ေတာ့လည္း ဒီလူ ငါ့ကိုေလွာင္သြားတယ္ေပါ့။ အထင္ေတြလြဲတယ္။

ကုိယ္က Message ပို႕လိုက္တယ္။ Seen ၿဖစ္သြားတယ္။ Reply မၿပန္ဘူး။ မၿပန္ရေကာင္းလားဆုိၿပီး စိတ္တုိတယ္။ တစ္ဖက္မွာက်ေတာ့ ကားေမာင္းေနတုန္းမို႕ မၿပန္ႏုိင္တာ၊ အစည္းအေ၀းထဲ ေရာက္ေနလို႕၊ ၿပန္မယ္လုပ္ခါမွ အေရးေပၚကိစၥေပၚလာလို႕၊ ဒါမ်ိဳးေတြ ၿဖစ္ႏုိင္တယ္။

ခ်ိန္းထားတာကို လာေနတယ္၊ လမ္းမွာ ကားပ်က္သြားတယ္။ ၿဖစ္ခ်င္ေတာ့ ဖုန္းအားကလည္း ကုန္ေနၿပီး Power bank ကလည္း ပါမလာဘူး။ ဒီဖက္ကက်ေတာ့လည္း ေစာင့္ေနရတာၾကာၿပီ၊ ဖုန္းကလည္း ဆက္မရဘူး။ ဒီလူ ငါ့ကိုမေလးစားဘူး ဆုိၿပီး စိတ္တိုေနတာေပါ့။ ဟုိလူကက်ေတာ့လည္း သူ႕ဒုကၡနဲ႕သူ။

ကိုိယ္တုိင္ ပါ၀င္ကၿပေနရတဲ့ ဇာတ္ေဆာင္ေတြက တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ နားမလည္ႏုိင္ၾကဘဲ အၿငင္းပြါးေန၊ အထင္လြဲေနၾကေပမယ့္ အဲဒီ ဇာတ္ေကာင္တစ္ေယာက္ခ်င္းစီရဲ႕ အၿဖစ္အပ်က္ေတြကို ေဘးကေန ၿမင္ေနရတဲ့သူကေတာ့ အကုန္သိတယ္။ ဘာလို႔ Haha ႏွိပ္မိတာလဲ၊ ဘာလို႔စာမၿပန္တာလဲ၊ ဘာလို႕ေနာက္က်တာလဲ သိသလို၊ ဒီလူ ဘာလို႕စိတ္တိုေနတာလဲ၊ သူ႕ကို မေလးစားဘူး ဘာလို႔ထင္တာလဲ ဆုိတာေတြလည္း သေဘာေပါက္တယ္။

တကယ္ေတာ့ ရသစာေပ၊ ၀တၳဳဖတ္တယ္ဆုိတာ အဲဒါပါပဲ။ “အၿဖစ္အပ်က္ေတြကို ေဘးလူအေနနဲ႕ ၾကည္႕ေနတာပါ”။ ၾကည္႕ပါမ်ားလာတဲ့အခါ လူေတြရဲ႕ အေၾကာင္းကို ပိုသိလာတယ္။ ခံစားခ်က္ေတြကို နားလည္ေပးတတ္လာတယ္။ တစ္ဖက္ရဲ႕ အေၿခအေနကို ထည္႕ေတြးေပးတတ္လာတယ္။ လုပ္ခလစာ တုိးေတာင္းေနတဲ့ အလုပ္သမားေတြရဲ႕ အေနအထားကို သိသလို သူေဌးရဲ႕ အခက္အခဲကိုလည္း ၿမင္လာတယ္။ ဇာတ္လမ္းထဲမွာ အားလံုးရဲ႕ အထင္လြဲမႈကို ခံလုိက္ရတဲ့သူဟာ တကယ္တမ္း အၿပစ္ရွိတာ မဟုတ္ဘူးဆုိတာကို သိလာတယ္။

အက်ိဳးဆက္အေနနဲ႕ လက္ေတြ႕ဘ၀မွာလည္း ညွိႏိႈ္င္းေဆာင္ရြက္တတ္သူ၊ ဂရုစုိက္တတ္သူ၊ နားလည္ေပးတတ္သူ၊ စည္းရံုးေၿပာဆုိတတ္သူ ၿဖစ္လာတယ္။

၀တၳဳတစ္အုပ္ ဖတ္လိုက္လို႕ ဘာသိသြားလဲဆုိ ၿပန္ေၿပာစရာ နည္းနည္းပဲ ရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဖတ္ပါမ်ားလာတဲ့အခါမွာေတာ့ အက်ိဳးေက်းဇူးေတြ ရလာပါလိမ့္မယ္။ Human skill ၿမင့္ခ်င္ရင္၊ ကိုယ္ခ်င္းစာတတ္ခ်င္ရင္လည္း ရသစာေပ မ်ားမ်ားဖတ္ၿခင္းက အလုပ္ၿဖစ္တဲ့ နည္းလမ္းေကာင္းတစ္ခု ၿဖစ္ပါတယ္။ ေအာင္ၿမင္သူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရဲ႕ စာအုပ္စင္ကုိ သြားၾကည္႔ပါ။ ရသစာေပေတြက ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ယူထားတာကို ေတြ႕ရပါလိ္မ့္မယ္။

ဒါေၾကာင့္ ဘ၀မွာ ေအာင္ၿမင္ခ်င္ရင္ တစ္ဖက္ကိုထည္႕ေတြးတတ္တဲ့ အေလ့အက်င့္ေမြးပါ။ အဲဒီအေလ့အက်င့္ ရလာဖုိ႕ ရသစာေပဖတ္ပါ။ ဒါပါပဲ။

credit - ေဒါက္တာျဖိဳးသီဟ

အလုပ္လုပ္ျခင္းနဲပတ္သက္ၿပီးေတာ့ သိသိသာသာ ဆြဲေဆာင္ႏိုင္တဲ့အရာေတြ ရွိၾကတယ္။ ေငြကေတာ့ ထိပ္ဆံုးကေပါ့။

"ေဒါသမရွိဘူးေတာ့ ဘယ္ဟုတ္ပါ့မလဲ ရွိတာေပါ့ ရွိေပမယ့္လည္း...ဒီေဒါသကို ထုတ္မျပႏိုင္တာက ပညာပဲ''

"မခံစားရဘူးေတာ့ ဘယ္ဟုတ္ပါ့မလဲ ခံစားရတာေပါ့ ခံစားရေပမယ့္လည္း...မ်က္ႏွာမွာ မေပၚလြင္ေအာင္ ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္တာက ပညာပဲ''

ဟုတ္ကဲ့ လက္ထဲက အခြင့္အေရးဆိုတာ ဘာကိုေျပာခ်င္တာလဲဆိုေတာ့ ကိုယ့္ဖုန္းေလးကို ေျပာခ်င္တာပါ။ ဖုန္းေလးတစ္လုံးရွိ႐ုံနဲ႔ ဒီေခတ္ႀကီးမွာ ျဖစ္နိုင္တာေတြမွ အမ်ားႀကီးပါပဲ။