၁၉၄၀ တြင္ေမြးသည္. အသက္ ၁၈ ႏွသ္အရြယ္တြင္ လယ္ယာအေတြးအေခၚ လြမ္းမုိးသည္ ဆုိျပီး ေက်ာင္းထုတ္ခံရသည္။ ေနာ္ကသုံးႏွစ္အၾကာတြင္ အရင္းရွင္၀ါဒ ကုိင္းညြတ္သည္ဆုိကာ ေထာင္ ၉ လ ခ်ခံရသည္။
အသက္ ၂၃ ေရာက္ေသာအခါသူငယ္ခ်င္း ျဖစ္သူကို အေမရိကန္ သြားႏိုင္ရန္ ကူညီမိ ေသာေၾကာင့္ သစၥာေဖာက္ဟု တံဆိပ္ တပ္ၿပီး အလုပ္ၾကမ္းႏွင့္ ေထာင္ဒဏ္ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ ခ်ခံရျပန္သည္။ အသက္ ၄၀ ဝန္းက်င္တြင္ ေထာင္မွ လြတ္လာသည္။
ေထာင္မွလြတ္လာခ်ိန္တြင္ ဝန္ထမ္းလုပ္ရန္ စစဥ္းစားသည္။ တိန္႔အာဏာရသြားၿပီး စီးပြားေရး မူဝါဒ ေျပာင္းလဲမည္ ဟု သတင္းၾကား၍ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ျဖစ္ကာ ကိုယ္ပိုင္လုပ္ငန္း ထူေထာင္ရန္ ၾကံစည္သည္။ အစိုးရဆီမွ အေသးစား ေခ်းေငြ ေခ်း၍ စာအုပ္လက္ေပြ႕ ေရာင္းသည္။ ဝန္ထမ္းဘဝထက္ ဝင္ေငြပိုရ လာသည္။ မၾကာမီ စာအုပ္ဆိုင္ ပိုင္ရွင္ ျဖစ္လာသည္။
စာအုပ္ဆိုင္ ထိုင္ရင္း အသြားအျပန္ လုပ္ေနေသာ လူမ်ားကို ၾကည့္ကာ ေမာ္ေတာ္ ဆိုင္ကယ္ ေရာင္းရင္ ေကာင္းမလား ဟု အေတြး ေပၚလာသည္။ ထိုေနာက္ ၁၀ ႏွစ္နီးပါး လုပ္ကိုင္ခဲ့ေသာ စာအုပ္ဆိုင္ကို ေရာင္းခ်ကာ ဆိုင္ကယ္ စတင္ ထုတ္လုပ္ရန္ စီစဥ္သည္။
အသက္ ၅၂ အရြယ္ ၁၉၉၂ တြင္ ယင္ သည္ ဝန္ထမ္း ၉ ေယာက္ငွားကာ ခ်ံဳကင္း ၿမိဳ႕တြင္ ဆိုင္ကယ္ ထုတ္လုပ္ရန္ စတင္သည္။ ကနဦး ရင္းနွီးေငြ (ေဒၚလာ ၃၆၀၀၀) ျဖစ္သည္။ ဂ်ပန္ ဟြန္ဒါ (Honda) ကို သေဘာက်၍ သူဆိုင္ကယ္ကို (Hongda) ဟု ဆင္တူယိုးမွား နာမည္ေပးသည္။
မၾကာမီ ျပည္တြင္း ေစ်းကြက္တြင္ ေအာင္ျမင္လာသည္။ ထိုေနာက္ ေစ်းကြက္ ကို မခန္႔မွန္းဘဲ ယံုၾကည္မႈ လြန္ကဲၿပီး ဆိုင္ကယ္ ၁၅ သန္းထုတ္လိုက္ရာ ၅ သန္းသာ ေရာင္းထြက္ ၿပီး က်န္ ဆိုင္ကယ္ ၁၀ သန္းကို သံရည္က်ိဳ ေစ်းျဖင့္ ေရာင္းလိုက္ရသည္။ စီးပြားပ်က္မလို ျဖစ္သြားခ်ိန္တြင္ ဂ်ပန္ကုမၸဏီ ဟြန္ဒါမွ ဆင္တူယိုးမွား နာမည္ သံုးသျဖင့္ တရားစြဲခံရသည္။
ယင္ သည္ ဇြဲမေလ်ာ့ဘဲ ဆက္ႀကိဳးစား ျပန္သည္။ မၾကာခင္ ျပည္တြင္းတြင္ ဆိုင္ကယ္ ထုတ္လုပ္ သည့္ စက္ရံုေပါင္း တစ္ေထာင္ ေက်ာ္ျဖစ္လာ ျပန္ရာ ေစ်းကြက္ ၿပိဳင္ဆိုင္မႈ ျပင္းထန္ လာသည္။ ထိုေၾကာင့္ ဗီယက္နမ္ ေစ်းကြက္ သို႔ ဝင္ရန္ ျကိဳးစားသည္။
ဗီယက္နမ္ တြင္ ဂ်ပန္ကုမၸဏီ ဟြန္ဒါက ေစ်းကြက္ အုပ္ထားသည့္ အျပင္ ယင္၏ Hondga နာမည္ကို တရားစြဲ ထားေသာေၾကာင့္ နာမည္သစ္ လီဖန္း (Lifan) ကို သံုးကာ ဝင္ၿပိဳင္ရာမွ မထင္မွတ္ဘဲ ေစ်းကြက္သစ္ ရရွိ ေအာင္ျမင္ ခဲ့သည္။
ယခုအသက္ ၇၅ ႏွစ္ရွိၿပီ ျဖစ္ေသာ ယင္သည္ တ႐ုတ္ ၏ အခ်မ္းသာဆံုး လုပ္ငန္းရွင္မ်ားမွ တစ္ေယာက္ ျဖစ္လာၿပီး ဝန္ထမ္း ၅၀၀၀ ေက်ာ္ကို အလုပ္ခန္႔ ေပးထားႏိုင္ခဲ့သည္။ လက္ရွိ ခ်ံဳကင္း ျပည္နယ္ အစိုးရအၾကံေပး အဖြဲ႕၏ ဒုဥကၠဌ လည္း ျဖစ္ပါသည္။ ၁၉၉၂ မွ စ၍ ယေန႔ထိ လူမႈအက်ိဳးျပဳ လုပ္ငန္း မ်ား အတြက္ ယြမ္ (၆၄၁၃) သန္း လွဴဒါန္းခဲ့သည္။ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ စာရင္း အရ လီဖန္း ဆိုင္ကယ္ႏွင့္ လယ္ယာ သံုး စက္မ်ား၊ ကားမ်ားကို ျပည္တြင္း ျပည္ပ သို႔ ယြမ္ (၁၂.၁၆) ဘီလီယံဖိုး ေရာင္းခ်ခဲ့ရသည္။
ငယ္ဘဝ ႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ ကို အျပစ္မရွိဘဲ ေထာင္ထဲတြင္ အခ်ိန္ကုန္ခဲ့ရေသာ၊ အသက္ ၄၀ မွ စီးပြားေရး စလုပ္ခဲ့ရေသာ၊ အရႈံးမ်ားစြာ ရင္ဆိုင္ ခဲ့ရသည့္ စာအုပ္ လက္ေပြ႕ ေရာင္းသူ သည္ ေနာင္ ၂၅ ႏွစ္ အၾကာ ၂၀၁၄ ခုႏွစ္ တြင္ေတာ့အစိုးရသို႔ အခြန္ ေဒၚလာ ၁၅ သန္း ေဆာင္ႏိုင္ သည့္ လုပ္ငန္းရွင္ ျဖစ္လာ သည္။ သူသည္ မိခင္တိုင္းျပည္ အတြက္ အရႈံးမေပး တတ္ေသာ က်ားကုတ္ က်ားခဲ ဇြဲႀကီးလွသည့္ စိတ္ဓာတ္ ပိုင္ရွင္ သားေကာင္းတစ္ဦး လည္း ျဖစ္ပါသည္။
အသံံုးမက်တဲ႔လူ မျဖစ္ေစနဲ႔ အသက္ ၃၅ ႏွစ္ျပည့္တဲ့အခ်ိန္ထိ ခင္ဗ်ားဟာ တီဗီေလး ကတ္ဆက္ေလးတစ္လံုးေတာင္ မပိုင္ေသးတဲ့ အခါ ဘယ္သူမွ ခင္ဗ်ားကို သနားေနလိမ့္မယ္ မထင္နဲ႕။
ေစ်းကြက္ထဲ ယွဥ္ျပိဳင္မွဳေၾကာင့္ ခင္ဗ်ား က်ရွဳံးခဲ့တဲ့အခါမွာလည္း ဘယ္ျပိဳင္ဘက္ကမွ ခင္ဗ်ားကို ကိုယ္ခ်င္းစာတရား ဆိုျပီးေတာ့ ေရွာ္ေပးလိမ့္မယ္ မထင္နဲ႕။ ကေလးကြက္နင္းေနတဲ့လူ စီးပြားေရး ေလာကမွာ တစ္ေယာက္မွ မပါဘူး။
ကိုယ့္ခ်စ္သူက ပိုက္ဆံမရွိလို႔ လမ္းခြဲသြားတဲ့အခါ ဘယ္သူကမွ ခင္ဗ်ားကို စာနာလို႔ဆိုျပီး ၾကယ္ငါးပြင့္ ေဟာ္တယ္မွာ မဂၤလာေဆာင္ေပးမယ္ မထင္နဲ႕။
မိဘေတြကို ေဆးရံုေဆးခန္း ေကာင္းေကာင္းမွာ ေဆးကုခ်င္တယ္။ ဘယ္သူကမွ ခင္ဗ်ားကို ခ်စ္လို႔ဆိုျပီး ေတာ့ ခင္ဗ်ားမိဘေတြကို အေကာင္းစားေဆးရံု ပို႔ေပးမယ္မထင္နဲ႕။
မိသားစုဆင္းရဲလို႔ မခ်မ္းသာတာေပါ့။ ဟုတ္သလား။ အသိပညာမဆင္းရဲစမ္းပါနဲ႕။ ဆင္ေျခေတြ အလီလီ ေပးနိုင္တဲ့အတြက္ ဘယ္သူကမ်ား ေတာ္လြန္းလုိ႔ဆိုျပီးေတာ့ ပိုက္ဆံလာေပးတုန္း… မေပးဘူးေနာ္။
ကိုယ္လုပ္တဲ့အလုပ္ရဲ႕ ရလဒ္ကုိ ၾကိဳမျမင္နိုင္တဲ့လူ ဆင္းရဲမွာပဲ။
ခိုင္မာတဲ့ ဆံုျဖတ္ခ်က္နဲ႕ ေလွ်ာက္ရဲတဲ့ သတိၱမရွိတဲ့လူ ဆင္းရဲမွာပဲ။
စြန္႔စားရမွာကို ေၾကာက္တဲ့လူ ဆင္းရဲမွာပဲ။
ခ်မ္းသာခ်င္စိတ္ မျပင္းျပတဲ့လူဟာ ဆင္းရဲမွာပဲ။
အေသြးထဲ အသားထဲကေန ခ်မ္းသာခ်င္လာတဲ့လူဟာ နိမ့္က်မွုေတြ အားလံုးကို ဂရုမစိုက္နိုင္ေတာ့ဘူး။ ေပ်ာက္သြားတယ္။ ခ်မ္းသာဖို႔ဆိုရင္ ၁၀၀ % အျပည့္ ကိုယ့္ခြန္အားကို ထုတ္သံုးဖို႔ အဆင္သင္႔ ျဖစ္ေနၾကတဲ့လူေတြ ျဖစ္တယ္။
အေသြးထဲ အသားထဲကေန ခ်မ္းသာခ်င္လာတဲ့လူဟာ က်ရွံဳးခဲ့ရင္ေတာင္ အဲ့ဒီက်ရွံုးမွဳကို ေဘးဖယ္ထုတ္ျပီး ဘယ္သူမွ စိတ္မကူးရတဲ့ အားထုတ္ျခင္း အသစ္တစ္ခုနဲ႕ ျဖစ္စဥ္ကို ခ်က္ခ်င္း ေျပာင္းျပန္လွန္ ပစ္ခ်င္သူေတြ ျဖစ္တယ္။
ဒါပဲ ဒီေတာ့ ခင္ဗ်ားစဥ္းစားေတာ့။ ဆင္ေျခေတြ ေဘးဖယ္ထားလိုက္စမး္ပါ။ ခင္ဗ်ား ေရွ႕ဆက္ရမယ့္ လမး္က နွစ္လမး္ပဲ ရွိတယ္။ ေငြပံုရွိရာ လမ္းရယ္ အိမ္အျပန္ လမ္းရယ္။ နွစ္ခုထဲက တစ္ခုကို ေရြးရလိမ့္မယ္။ ရပ္မေနနဲ႕ ခင္ဗ်ား အသံုးမက်တဲ့လူ ျဖစ္သြားလိမ့္မယ္။
Credit: မွတ္စုၾကမ္း
sayar.com
