တစ္ခါက မိန္းမအလြန္ေၾကာက္ရတဲ့ ယုန္ပစ္မုဆိုး တစ္ေယာက္ ႐ွိတယ္။
မုဆိုးရဲ႕ မိန္းမက သူ႔ေယာက်္ားကို မယံုဘူး။ ရလာတဲ့ ယုန္အေရအတြက္ကို တိတိက်က် သိႏိုင္ဖို႔ မိုးလင္းၿပီ ဆိုရင္ ယုန္ပစ္ထြက္ဖို႔ ျမႇားဆယ္စင္း၊ ထန္းလ်က္ဆယ္လံုး၊ ယုန္ေကာက္ဖို႔ အမဲလိုက္ေခြး တစ္ေကာင္ ျပင္ေပးထားေလ့႐ွိတယ္။ ဆိုလိုတာက မုဆိုးက လက္အရမ္းေျဖာင့္တဲ့သူျဖစ္လို႔ ျမားတစ္စင္း ဆိုရင္ ယုန္တစ္ေကာင္မွန္လိမ့္မယ္။
အမဲလိုက္ေခြးကို သြားေကာက္ ခိုင္းၿပီး ဆုအျဖစ္ ထန္းလ်က္တစ္လံုး ေကြၽးရမယ္။ ျမားဆယ္စင္း၊ ထန္းလ်က္ဆယ္လံုးဆိုရင္ ယုန္ဆယ္ေကာင္ေပါ့။
ဒီလိုနဲ႔ တစ္ေန႔မွာ ယုန္ပစ္ထြက္လာၾကတယ္။ ျမားကိုးစင္း၊ ယုန္ကိုးေကာင္ အထိကေတာ့ အဆင္ေျပေနတယ္။ ေနာက္ဆံုးဆယ္စင္းေျမာက္ ျမႇားကို ပစ္လိုက္တဲ့အခါ ယုန္ကို မွန္သြားတာ ေတြ႕လိုက္တယ္။
အမဲလိုက္ေခြးကလည္း ခ်က္ခ်င္း ယုန္ေနာက္လိုက္သြားတယ္။ ဒါေပမဲ့ အၾကာႀကီးေနမွ ေခြးဟာ ေမာပန္းၿပီး ယုန္မပါဘဲ ျပန္ေရာက္လာတယ္။ မုဆိုးက စိတ္ကလည္း ဆိုး၊ မိန္းမကိုလည္း ေၾကာက္ရေတာ့ ေခြး အသံုးမက်ေၾကာင္း ျပန္ေျပာျပႏိုင္ဖို႔ သက္ေသအျဖစ္ က်န္တဲ့ ထန္းလ်က္ခဲတစ္လံုးကို ေခြးကို မေကြၽးေတာ့ဘဲ ျပန္သိမ္းဖို႔လုပ္တယ္။
ေခြးကလည္း သခင့္ အမူအရာကိုၾကည့္ၿပီး –
"မရက္စက္ပါနဲ႔ သခင္ရယ္။ က်ဳပ္လည္း အဲဒီ့ယုန္ရဲ႕ ေနာက္ကို ေျပးႏိုင္သေလာက္ ေျပးၿပီး လိုက္ခဲ့တာပါပဲ။ စာနာပါ။ ညႇာတာပါ။ က်ဳပ္အျပစ္လို႔ တစ္ဘက္သတ္ႀကီး မဆံုးျဖတ္ပါနဲ႔ " လို႔ စိတ္ထဲကေန စကားေတြ ေျပာေနသတဲ့။
ျမႇားခ်က္ထိၿပီး ဒဏ္ရာရသြားတဲ့ ယုန္အေၾကာင္း ကိုလည္း ေျပာရဦးမယ္။ ဒဏ္ရာရ ယုန္ကေလးလည္း ေမာႀကီး ပန္းႀကီးနဲ႔ မိသားစု သူငယ္ခ်င္းေတြဆီ ျပန္ေရာက္သြားတယ္ ။
တျခား ယုန္ကေလးေတြကလည္း " ျမႇားခ်က္က အေရျပားကို ႐ွပ္ထိသြားလို႔ ေတာ္ေသးတာေပါ့၊ မေသေကာင္း မေပ်ာက္ေကာင္းပဲ " စသျဖင့္ ဝိုင္းဝန္းအားေပးၿပီး ယုန္ကေလးကို အေျပးသန္တဲ့ ေခြးလက္က ဘယ္လိုလြတ္လာတာလဲလို႔ ေမးၾကတယ္။
ေျပးလာလို႔ ေရာက္လာတာေပါ့လို႔ ဒဏ္ရာရ ယုန္ကေလးက ျပန္ေျဖတယ္။ က်န္တဲ့ယုန္ေတြ ကလည္း ေျပးတိုင္း မေရာက္တဲ့အေၾကာင္း၊ ေျပးရင္းနဲ႔ ေခြးပါးစပ္ ေရာက္သြားၾကရတာ မ်ားေၾကာင္း ျပန္ျငင္းၾကတယ္။
ယုန္ကေလးက သူငယ္ခ်င္းေတြကို ၾကည့္ၿပီး ေျပာျပတယ္။
"ဒီလိုကြ။ ေခြးက လိုက္ေျပး'ေျပးတယ္။ ငါက ထြက္ေျပး'ေျပးတယ္။ ေျပးတာခ်င္းေတာ့ တူတယ္။ ေျပးပံုခ်င္း မတူဘူးကြ "
က်န္တဲ့ယုန္ေတြက နားမလည္ၾကလို႔ ယုန္ကေလးက ထပ္႐ွင္းျပတယ္။
“ဒီလို သူငယ္ခ်င္းတို႔ရ ေခြးက ေျပးႏိုင္သေလာက္ ေျပးခဲ့တယ္။ ငါက သူ႔လို ေျပးႏိုင္သေလာက္ပဲ ေျပးခဲ့တာ မဟုတ္ဘူးကြ။ အသားကုန္ ေျပးခဲ့တာ´´
" ဟင္ .. ဘယ္လို "
" ေအး .. ဟုတ္တယ္။ ငါက အစြမ္းကုန္ ေျပးခဲ့တာ။ ငါသာ ေျပးႏိုင္သေလာက္ပဲ ေျပးခဲ့ရင္ ဒီခ်ိန္ဆို တျခားယုန္ေတြလို ရြာလယ္ေစ်းမွာ အေရာင္း ခံေနရေလာက္ၿပီကြ "
နားေထာင္ေနၾကတဲ့ ယုန္အားလံုးက ဒဏ္ရာရ ယုန္ေလးရဲ႕ ဒႆနကို ၾကားရတဲ့အခါ အံ့ၾသသြား ၾကတယ္။ ယုန္ကေလးက တစ္လံုးခ်င္း ဆက္ေျပာတယ္။
" ဟုတ္တယ္ေလ။ ေျပးႏိုင္သေလာက္သာ ေျပးခဲ့တဲ့ ငါတို႔ရဲ႕ ျမႇားခ်က္သင့္ ယုန္ေတြအားလံုး ေသဆံုးခဲ့ၿပီးၿပီ။ ငါကေတာ့ သူမ်ားလို အေသ မခံႏိုင္ဘူး။ ေျပးႏိုင္သေလာက္သာ ေျပးတဲ့ ေခြးနဲ႔ အသားကုန္ေျပးတဲ့ ငါ … ။ အစြမ္းကုန္ ေျပးခဲ့လို႔ ငါ လြတ္ေျမာက္လာရတာ။
ဒါေၾကာင့္ ေခြးနဲ႔ငါ ေျပးပံုခ်င္း၊ ေျပးနည္းခ်င္း မတူဘူးလို႔ေျပာတာ။ မင္းတို႔လည္း တစ္ေန႔ေန႔ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ အဲဒီမုဆိုးရဲ႕ ျမႇားခ်က္ ထိလို႔မ်ား ေျပးႏိုင္သေလာက္သာ ေျပးၾကမယ္ဆိုရင္ ေသဆံုးၾကရဦးမွာပဲ။ လြတ္ေျမာက္ဖို႔အတြက္၊ ႐ွင္သန္ဖို႔အတြက္၊ ေအာင္ျမင္ဖို႔အတြက္ အသားကုန္ ေျပး၊ အစြမ္းကုန္ ေျပး … "
ဒီပံုျပင္မွာ ဒဏ္ရာရေနတဲ့ ယုန္ေလးက အ႐ႈံးတရား တို႔ရဲ႕ နိမိတ္ပံုပါ။ လူအမ်ားစုဟာ ဒဏ္ရာကို အေၾကာင္းျပဳ ၿပီး ေျပးႏိုင္သေလာက္သာ ေျပးခဲ့ၾကတယ္။ ေနာက္ဆံုး အမဲလိုက္ေခြးရဲ႕ အစြယ္ေအာက္မွာ အသက္ဆံုးပါးခဲ့ၾကပါတယ္။
ကိုယ္ကိုယ္တိုင္လည္း ေျပးႏိုင္သေလာက္ပဲ ေျပးမိေနတယ္ဆိုတာကို သတိ မျပဳမိၾကပါဘူး။ တခ်ိဳ႕မ်ားဆိုရင္ စိတ္ဒဏ္ရာေလးနည္းနည္း ရလိုက္တာနဲ႔ အိပ္ရာထဲေတာင္ ေခြေခါက္ လဲသြားတတ္ၾကတာပါ။
ဘဝမွာ ၾကံဳေတြ႔ရတဲ့ ဒုကၡေတြဆိုတာ ျမႇားခ်က္ေတြပါ။ တစ္ေန႔ေန႔ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ တစ္ေနရာရာမွာ အဲဒီ့ျမားခ်က္ေတြရဲ႕ ပစ္ခြင္းမႈ ဒဏ္ကို လူတိုင္း ခံၾကရစျမဲပါ။
ေအာင္ျမင္မႈကို ပိုင္ဆိုင္ခ်င္ရင္ ရလာတဲ့ဒဏ္ရာကို ယိုးမယ္ မဖြဲ႔သင့္ပါဘူး။ ဒဏ္ရာနဲ႔ အခက္အခဲဆိုတာ ေအာင္ျမင္မႈအတြက္ အခြင့္အေရးေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘဝမွာ ဒဏ္ရာေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲ ရထားပါေစ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကို မစြန္႔လႊတ္သေရြ႔ ေအာင္ျမင္မႈကို ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ခြင့္႐ွိေနဆဲပါ။
ျပဆိုခဲ့တဲ့ ပံုျပင္မွာ ဒဏ္ရာရ ယုန္သူငယ္ဟာ အသက္႐ွင္သန္ခြင့္ဆိုတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကို မစြန္႔လႊတ္ဘဲ မိမိလုပ္ႏိုင္တာကို လုပ္ႏိုင္ သေလာက္တင္ မဟုတ္ဘဲ အစြမ္းကုန္လုပ္ခဲ့တဲ့ အတြက္ အသက္႐ွင္သန္မႈဆိုတဲ့ ေအာင္ျမင္ျခင္းကို ရႏိုင္ခဲ့တာပါ။
အခက္အခဲဆိုတာ အသိဉာဏ္ႀကီးသူေတြအဖို႔ ယာယီအတားအဆီးသာ ျဖစ္ပါတယ္။
႐ွင္သန္ျခင္းဆိုတာ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းရဲ႕ ေနာက္ထပ္ အဓိပၸါယ္တစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။
ေအာင္ျမင္ျခင္းဆိုတာလည္း အစြမ္းကုန္ ႀကိဳးစားျခင္းရဲ႕ ရလဒ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
လူေတြရဲ႕ဘဝမွာ ၾကံဳေတြ႔လာရတဲ့ အခက္အခဲေတြဆိုတာ မုဆိုးနဲ႔ တူတယ္။ ျမႇားခ်က္နဲ႔ တူတယ္။ အမဲလိုက္ေခြးနဲ႔ တူတယ္။
ေအာင္ျမင္မႈနဲ႔ လြဲေခ်ာ္ေနေသးလို႔ စိတ္ဓာတ္ က်ေနသူေတြက ျမႇားမွန္တဲ့ ယုန္ကေလးေတြနဲ႔ တူတယ္။ သူတို႔ေနာက္မွာလည္း ေလာကဓံဆိုတဲ့ အမဲလိုက္ေခြးက အၿပီးကိုက္ဝါးမ်ိဳပစ္ဖို႔ တေကာက္ေကာက္လိုက္လို႔။
မိမိတို႔က အစြမ္းကုန္ မဟုတ္ဘဲ ေျပးႏိုင္သေလာက္ပဲ ေျပးရင္ေတာ့ ဟင္းတစ္ခြက္ပဲ ျဖစ္သြားပါလိမ့္မယ္။
ဒါေၾကာင့္ ႐ွင္သန္ျခင္းမ်ားကို ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ဖို႔
ေအာင္ျမင္ျခင္းမ်ားကို ရယူႏိုင္ဖို႔
ေမွ်ာ္မွန္းခဲ့တဲ့ ပန္းတိုင္ကို ေရာက္႐ွိႏိုင္ဖို႔
ေျပး … ေျပး … အစြမ္းကုန္ ေျပး …။
Credit : ကုိၾကယ္စင္ (ဗဟုသုတၾကယ္စင္)
ႀကိဳးစားျခင္းျဖင့္ ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတိုင္သို႔ အေရာက္လွမ္းႏိုင္ၾကပါေစသား။
