လူေတြရဲ႕သဘာဝကုိက အရွံဳးဆုိတာမ်ိဳးကို လက္ခံရမွာအရမ္းေၾကာက္တတ္ၾကပါတယ္။ ကိုယ္လက္ခံလုိက္ရတဲ႔ အရွံုးတစ္ခုေၾကာင့္ လူေတြကဲ႔ရဲ႕ရွဳတ္ခ်မွာကိုလည္း စိုးရိမ္ပူပန္တတ္ၾကပါေသးတယ္။
ဒါေၾကာင္႔ အရွံဳးကုိ ရင္မဆိုင္ခ်င္ဘူး။ အရွံဳးဆုိတဲ႔ အရာကို ေၾကာက္လန္႔တာနဲ႔ ကစားပြဲတစ္ခုကို ဝင္မၿပိဳင္ေတာ့ဘူးလား။ သင္ဝင္မၿပိဳင္လုိက္တာနဲ႔ အရွံဳးေပးလိုက္သလိုပါပဲ။
လူဆိုတာ ကေလးဘဝတုန္းက အရံွဳးဆိုတာကို မေၾကာက္ခဲ့ပါဘူး။ တႏွစ္သားအရြယ္ ကေလးငယ္ဟာ လမ္းေလၽွာက္ဖို႔ ေျခတစ္လွမ္း စလွမ္းတယ္။ ၾကမ္းျပင္ေပၚ လဲက်သြားတယ္။ သူ ငိုတယ္။ ဒါေပမဲ့ ျပန္ထၿပီး ေျခလွမ္းလွမ္းျပန္တယ္။ လဲက်ျပန္တယ္။ ျပန္ထတယ္။ ေနာက္ေတာ့ မလဲက်ပဲ ေျခတစ္လွမ္း စလွမ္း ႏိုင္လာတယ္။ ၂ လွမ္း ေျမာက္မွာ လဲက်ျပန္တယ္။ ငိုတယ္။ ျပန္ထၿပီး ထပ္ေလၽွာက္တယ္။ ေနာက္ေတာ့ ၃ - ၄ လွမ္း ေလၽွာက္ရင္း လမ္းေလၽွာက္တတ္သြားတယ္။ မၾကာခင္ ေျပးေတာင္ ေျပးႏိုင္လာတယ္။
ကေလးဟာ ႀကီးလာတဲ့အခါ မိဘက ေျပာၾကတယ္။ “ သား ဒီေန႔ေက်ာင္းမွာ အေျပးၿပိဳင္ပြဲ ရွိတယ္ဆို။ ႏိုင္ေအာင္ ေျပးေနာ္။ သား ပထမဆုရၿပီး ျပန္လာရင္ အေမနဲ႔ အေဖတို႔က ဆုထပ္ေပးအံုးမယ္။ ပထမ မရရင္ေတာင္ အနည္းဆံုး တတိယဆုေလာက္ေတာ့ ရေအာင္လုပ္။ အဲဒါေလာက္မွ ရမလာရင္ေတာ့ အေမတို႔ သားကို မခ်စ္ေတာ့ဘူး ” ဒီစကားေလးေတြၾကားရတဲ႔ ကေလးဟာ ႀကီးလာတဲ့အခါမွာ အရံွဳးဆိုတာကို ရင္မဆိုင္ရဲေတာ့ဘူး။
အရံႈးဆိုတာ ရွက္စရာႀကီးပါလားလို႔ ထင္လာတယ္။ အႏိုင္အရံႈးမေသခ်ာရင္ ရံွဳးမွာေၾကာက္ၿပီး ဘာမွမလုပ္ေတာ့ဘူး။ မစြန္႔စားရဲေတာ့ဘူး။ ေအာင္ျမင္သူေတြကေတာ့ အရွံဳးကို မေၾကာက္ၾကဘူး။ မေၾကာက္ရံုတင္မက အရံွဳးကို ႀကိဳဆိုၾကေသးတယ္။ အရံွဳးဆိုတာ ေအာင္ျမင္မႈရဲ႕ အစိတ္အပိုင္းတစ္ခုလို႔ သတ္မွတ္ထားၾကတယ္။
Recommended for you - အခမဲ့ သင္ၾကားေပးမည့္ ေဆာက္လုပ္ေရးနည္းပညာဆိုင္ရာ ကၽြမ္းက်င္မႈသင္တန္းမ်ား
ေအာင္ျမင္သူေတြဟာ တစ္ခုခုကို ႀကိဳးစားလို႔ မေအာင္ျမင္တာကို ရွံဳးနိမ့္သြားတယ္လို႔ မယူဆၾကဘူး။ မေအာင္ျမင္တာကို စမ္းသပ္မႈတစ္ခုလို႔ပဲ ယူဆၾကတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ အဘိဓါန္မွာ “ အရွံဳး ” ဆိုတဲ့ ေဝါဟာရ မရွိဘူး။ စမ္းသပ္မႈကို နည္းတစ္မ်ိဳးနဲ႔ လုပ္လို႔ မေအာင္ျမင္ရင္ ေနာက္တစ္နည္း ေျပာင္းၿပီး စမ္းသပ္ၾကတယ္။ ေအာင္ျမင္တဲ့အထိ နည္းေတြ တစ္မိ်ဳးၿပီး တစ္မ်ိဳးေျပာင္းလဲစမ္းသပ္ၾကတယ္။
ႀကိဳးစားပါ။ က်ရွံဳးပါ။ မၾကာခဏ က်ရွံဳးပါ။ ဒါေပမဲ့ က်ရွံဳးျပီးတုိင္း ျပန္ထပါ။ အဲဒီလို အရွံဳးေတြနဲ႔ ၾကံဳတိုင္း သင္ခန္းစာယူၿပီး ဆက္ႀကိဳးစားသူဟာ ပိုၿပီးေတာ္လာတတ္ၾကတယ္။ အေတြ႕အၾကံဳ ရင့္က်က္လာတယ္။ သူတို႔သာ ေအာင္ျမင္သူ ျဖစ္လာၾကမွာပါ။ တစ္ခါ ႏွစ္ခါေလာက္ ရွံဳးနိမ့္သြားလို႔ စိတ္ပ်က္လက္ေလ်ာ႔သြားသူဟာ ဘယ္ေတာ့မွ ေအာင္ျမင္ႀကီးပြားသူတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ပါ။
လူ႔ဘဝမွာ ရွံဳးနိမ့္မွာကို ေၾကာက္လို႔ မစြန္႔စားရဲရင္ ခ်ိဳ႕ခ်ိဳ႕ငဲ့ငဲ့ဘဝနဲ႔ပဲ လူ႔ဘဝကို ကုန္ဆံုးသြားမွာကို သတိျပဳေစခ်င္ပါတယ္။ အသက္ႀကီးလာတဲ့အခါက်မွ သားသမီးေတြက “ အေဖဟာ ငယ္ငယ္တုန္းက မစြန္႔စားရဲခဲ့လို႔ ငါတို႔ အခုလို ဆင္းဆင္းရဲရဲ ေနေနရတာေပါ့ကြာ ” လို႔ အေျပာမခံရပါေစနဲ႔။
Recommended for you - ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းတစ္ေယာက္ျဖစ္ေအာင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ပံုသြင္းေပးႏိုင္မယ့္နည္းလမ္း (၅)သြယ္
Recommended for you - ဓမၼစကူးလ္ဆရာျဖစ္သင္တန္း တက္ေရာက္ၾကမည့္ သင္တန္းသားမ်ားအတြက္ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ား
Credit; သတင္းစံု
