သစ္ခုတ္သမား (၄) ေယာက္က သစ္ပင္တစ္ပင္ဆီ ခုတ္လွဲၿပီး သစ္သားပံုးတစ္ခုဆီ လုပ္ၾကသည္။
ပထမသစ္ခုတ္သမားက ဝက္, မစင္ထည့္တဲ့ပံုး လုပ္လိုက္တဲ့အတြက္ မစင္ပံုးလို႔ေခၚတယ္။ လူေတြရဲ႕ေနာက္မွာ အၿမဲတမ္းပုန္းေနရတယ္။
ဒုတိယသစ္ခုတ္သမားက ေရထည့္လိုက္တဲ့အတြက္ ေရပံုးလို႔ေခၚတယ္။
လူေတြအသံုးျပဳၾကတယ္။
တတိယသစ္ခုတ္သမားက အရက္ထည့္လိုက္တဲ့အတြက္ အရက္ပံုးလို႔ေခၚတယ္။ လူေတြႏွစ္သက္ၾကတယ္။
စတုတၳသစ္ခုတ္သမားက ေရႊတံုးထည့္လိုက္တဲ့အတြက္ ေရႊပံုးလို႔ေခၚတယ္။ လူေတြတန္ဖိုးထားၾကတယ္။
ပံုးအားလံုးကအတူတူပဲ၊ ထည့္တဲ့ပစၥည္းမတူတာနဲ႔ အေခၚအေဝၚေကာ တန္ဖိုးထားတာခ်င္းေကာ မတူၾကေတာ့ဘူး။
ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္တုိ႔ က်ဆုံးခ်ိန္
ထူးခၽြန္ထက္ျမက္တဲ့ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ျဖစ္ဖို႔ လုပ္ေဆာင္ရမယ့္ အခ်က္ (၆) ခ်က္
လူ႔ဘဝကလည္း အဲဒီလိုပဲ။ လူတိုင္းကေတာ့ အတူတူပဲ။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္ဦးေႏွာက္မွာဘာေတြးလဲ.. ကိုယ့္စိတ္ကို ဘယ္လိုထားမလဲေပၚမူတည္ၿပီး ကိုယ့္ပတ္ဝန္းက်င္က လူေတြက ကိုယ့္ကို ဘယ္လိုေခၚေဝၚမလဲ..
ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းေတြ ကိုယ့္ကို ဘယ္လိုတန္ဖိုးထားမလဲဆိုၿပီး ကြဲျပားသြားၾကတယ္။
ျခေသၤ့ဟာ သားေကာင္မိဖို႔အတြက္ မိုင္ရာခ်ီသြားတယ္။
ျမင္းက ျမက္ေကာင္းစားရဖို႔အတြက္ မိုင္ေထာင္ခ်ီသြားတယ္။
ငါးကေလးေတြက ကိုယ္က်က္စားရာေနရာက မေရြ႕ဖို႔ ႀကီးမားတဲ့ေရအရွိန္ကို ဆန္ၿပီး အသက္ရွင္ေနထိုင္ၾကတယ္။
ၾကားဖူးလို႔ ႀကိဳက္တဲ့စကားအခ်ိဳ႕မွတ္ထားဖူးတယ္။
"ခင္ဗ်ား ပင္ပန္းေနတာ ေသခ်ာသလား ...
ေအး.... အဲဒါမွ မွန္တာကြ၊
သက္ေတာင့္သက္သာ ဆိုတာ လူေသေကာင္ေတြအတြက္စကား " တဲ့။
ခါးသီး - မွ လူ႔ဘဝ။
ပင္ပန္း - မွ အလုပ္။
ေျပာင္းလဲ - မွ ကံၾကမၼာ။
သည္းခံ - မွ ေက်ာက္ေကာင္းျဖစ္။
အနာခံ - မွ အသာစံ။
ခြင့္လႊတ္ - မွ ပညာရွိ။
ၿငိမ္သက္ - မွ သံုးသပ္ႏိုင္။
ရဲ - မွ မင္းျဖစ္။
လုပ္ - မွ ပိုင္ဆိုင္တာ တဲ့။
တကယ္လို႔ မိမိကိုယ္ကို အရမ္းပင္ပန္းေနတယ္လို႔ ထင္မိတဲ့အခါတိုင္း စကားတစ္ခြန္းကိုသတိရပါ။
" လြယ္လြယ္ကူကူ ေလွ်ာက္လို႔ရတာ ကုန္းဆင္း၊ ငါအခု ပင္ပန္းေနတာ ကုန္းတက္ခ်ိန္မို႔လို႔ "
ေခါက္ဆြဲက ေျပာတယ္ : " ေအာင္ျမင္ခ်င္သလား က်ေနာ့္လို ေခါက္လိုက္ဆြဲလိုက္ အလုပ္ခံေလ"
ဖက္ထုပ္ကေျပာတယ္ : " အတြင္းသားႏုေပမယ့္ အခြံမာမွ ေကာင္းမွာေနာ္ "
ငါးဖယ္က ေျပာတယ္ : " ငါ့လို ေသၿပီးသည့္တိုင္ အျခစ္ခံ၊ အ႐ိုက္ခံ ၊ အထုခံမွ ေကာင္းမွာကြ "
ပဲျပားကေျပာတယ္ : " အဓိက, က အဆင့္တိုင္း အဆင့္တိုင္းခံႏိုင္ရည္ရွိရမယ္၊ ဒါမွ ႏူးညံ့ေပမယ့္ မကြဲထြက္တဲ့ ပဲျပားေကာင္းျဖစ္မွာ "
ပုဇြန္ကေျပာတယ္ : " မေသခင္မ်က္လံုးျပဴးတယ္၊ အေၾကာ္ခံၿပီး ေသသြားရင္ ပိုျပဴးျပတယ္ "
ေရေႏြး ကရားအိုး ကေျပာတယ္ : "ငါကေတာ့ ငါ့ကိုပူေအာင္လုပ္ေလေလ ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားက တစ္ရႊီရႊီနဲ႔ ေလခြ်န္ေလပဲ ငါ့ေကာင္ေရ ... "
ဘီယာကေျပာတယ္ : " မေလာပါနဲ႔၊ မင္းကိုယ္ အျမႈပ္ထြက္မွ အဆင့္ေကာင္းကိုရမွာ "
ေပါင္မုန္႔က ေျပာတယ္ : " အပူခံ ဖုတ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ မိမိက ျပည့္ဝေနရင္ ဘာကိုေၾကာက္ရမွာလဲ၊ တစ္ခါတည္း ေဖာင္းထည့္လိုက္၊ ဒါေပမယ့္ အထဲမွာ ဗလာနတၳိ မျဖစ္သြားရဘူး ၊ အယ့္.. ေနာက္တစ္ခုက မျပည့္ဝခင္ မေဖာင္းရဘူး "
အီၾကာေကြးက ေျပာတယ္ : " ဆီပူ မထိရင္ မက်က္ဘူး၊ မက်က္ေတာ့ မင္းကို ဘယ္သူလိုခ်င္မွာလဲ၊ အပူခံႏိုင္မွ အီၾကာေကြးအိုႀကီးျဖစ္မွာကြ ... ဟားဟားဟား ...."
ဒါက လူ႔ဘဝပဲ၊ ေအာင္ျမင္မႈလမ္းေၾကာင္းေပၚေရာက္ဖို႔ တပါးသူရဲ႕အကူအညီ၊ ဆရာေကာင္းရဲ႕ ၫႊန္ၾကားမႈ၊ မိတ္ေဆြရဲ႕နားလည္မႈ၊ မိသားစုရဲ႕ အားေပးမႈ၊ မသမာတဲ့လူေတြရဲ႕ထိုးႏွက္မႈ....
အဲဒါေတြ မပါဘဲ ဘယ္ေတာ့မွ မေရာက္ဘူး။
လူ႔ဘဝဟာ ရခဲသလို လုပ္ရလဲခဲပါသည္။
မွန္မွန္ကန္ကန္ေလွ်ာက္လွမ္းရင္း အလွမ္းတိုင္း အလွမ္းတိုင္းကို ခ်စ္တတ္၊ ျမတ္ႏိုးတတ္ဖို႔ လိုပါမည္။
Source - Original Writer
