ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းတစ္ေယာက္ဟာ ခိုင္မာမႈနဲ႔ ယုံၾကည္မႈဆိုတဲ့ အမ်ားလက္ခံယံုၾကည္ႏိုင္ေလာက္တဲ့ အေရးႀကီးဆံုး အေျခခံအုတ္ျမစ္ကို တည္ေဆာက္တယ္။

“အသက္ ၄ဝ မွ ဘဝစတယ္” တဲ့။ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကစေနာက္ၿပီးေျပာၾကတဲ့ စကားေလးတစ္ခုေပါ့။

က်န္းမာေရးဟုဆိုလိုက္ရာတြင္ ကြ်န္ုပ္တို႔၏ စိတ္ႏွင့္ ကိုယ္ခႏၶာက်န္းမာေရးကိုသာ အရင္ဂရုစိုက္ တတ္ၾကပါတယ္။

ကြ်နု္ပ္တို႔သည္ ေန႕စဥ္ ႐ႈပ္ေထြးလွေသာလူေနမႈပတ္ဝန္းက်င္တြင္ က်င္လည္ေနၾကသည့္အတြက္ တစ္ခါတစ္ရံ မိမိတို႕ရဲ႕ ဝါသနာ၊ စိတ္ဝင္စားမႈေတြဟာ ေပ်ာက္ဆံုးသြားတတ္ၾကပါတယ္။

အားလံုးက ကိုယ့္ဘဝမွာကိုယ္ ရုန္းကန္ေနၾကတာပါ။

ကၽြန္မတို႔လူငယ္ေတြရဲ့ လိုခ်င္တဲ့ဘဝကိုေမးရင္ အမ်ားစုကေတာ့ အနာဂတ္မွာ သာယာၿပီး ျပည့္စုံတဲ့ မိသားစုဘဝ၊ ဒါမွမဟုတ္ ျပည့္စုံတဲ့ ကိုယ္ပိုင္ဘဝ၊ ေငြေရးေၾကးေရးကို မပူပင္ရဘဲ၊ ရွင္သန္ေနထိုင္ရတဲ့ ဘဝ၊

ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္၏ ဖြ႕ံၿဖိဳးမႈ၊ မဖြံ႕ၿဖိဳးမႈကို တိုင္းတာသည့္ ေပတံေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရွိပါလိမ့္မယ္။ တခ်ိဳ႕က GDP ျဖင့္လည္း ေကာင္း၊ Gross Domestic Product ေခၚ အမ်ိဳးသားထုတ္လုပ္မႈ ပမာဏ ဟူေသာ

ေပတံျဖင့္လည္းေကာင္း၊ GNH (Gross National Happiness) ေပတံျဖင့္လည္းေကာင္း၊ ႏိုင္ငံသူ/သားေတြဘယ္ေလာက္ေပ်ာ္သလဲ/မေပ်ာ္သလဲ ဆိုတဲ့ ေပတံျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ တခ်ိဳ႕က inflation ေပတံတဲ့။ (ေငြေၾကးေဖာင္းပြမႈ(သို႕အရပ္ရပ္ပစၥည္းမ်ားေစ်းတက္မႈအေနအထားကိုၾကည့္ကာ ႏိုင္ငံအေျခအေနကိုတြက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ေနာက္ေပတံတစ္ခုကေတာ့ အလုပ္လက္မဲ့ မည္မွ်ရွိသလဲဟူေသာ ေပတံ။ အလုပ္လက္မဲ့မ်ားလွ်င္ တိုင္းျပည္မဖြံ႕ၿဖိဳး၊ အလုပ္လက္မဲ့နည္းမွ တိုင္းျပည္တိုးတက္သည္ဆိုေသာ ေပတံ။

အလုပ္၊ အလုပ္
ဒီအလုပ္အေၾကာင္းကိုပဲ က်ေနာ္ေျပာလိုျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕အားလံုး အလုပ္ကိုရွာေဖြၾက။။ အလုပ္ေတြလုပ္ လုပ္ေနၾကပါရပါသည္။ အလုပ္ေခၚယူသည့္ ေၾကျငာေပါင္းစံုကို အငမ္းမရရွာေဖြဖတ္ရႈၾက၊ အလုပ္ေလွ်ာက္လႊာေတြတင္ၾက၊ ေရးေျဖစာေမးပြဲေတြ ၀င္ေျဖၾက၊ လူေတြ႕ အင္တာဗ်ဴးအခန္းေရွ႕မွာ တန္းစီေစာင့္စားၾက၊ ခန္႕မွန္းလစာေတြေရးထည့္ၾက၊ ျပည္တြင္းျပည္ပေနရာမ်ိဳးစံု၊ ရာထူးမ်ိဳးစံု..အစရွိသျဖင့္ေပါ့။

သို႕ေသာ္…ကမၻာမည္သည့္ေနရာမွာမဆိ္ု လူတိုင္းအလုပ္မရႏိုင္ပါဘူး။ ထို႕ေၾကာင့္လူတိုင္းအလုပ္ကို ဆက္၍ဆက္ကာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ရွာၾကရပါတယ္။ ရသည္လည္းရွိ၊ မရသည္လည္းရွိပါသည္။
ဒါကို အျပန္အလွန္အားျဖင့္ အလုပ္ကေကာ လူကို လိုက္ရွာေနတာမ်ိဳးေကာ မရွိႏိုင္ဘူးတဲ့လား၊ ရွာတဲ့လူကိုေရာ အလြယ္ တကူေတြ႔တက္ခဲ့ၾကရဲ႕လား၊ ဒါကုိပဲ ကြ်န္ေနာ္ေျပာလိုျခင္းျဖစ္ပါသည္။

အလုပ္ေခၚယူျခင္း
(၁)  ေအာင္ျမင္ေသာ ဂ်ာနယ္သံုးေစာင္ႏွင့္ Magazin စာအုပ္ကို ထုတ္ေ၀ေနသည့္စာအုပ္တိုက္မွ စာေပႏွင့္ပတ္သက္ရာရာ ေနရာမ်ားအတြက္ အလုပ္ေခၚယူရာ အင္တာဗ်ဳးတစ္ခုတြင္ မိန္းကေလးႏွစ္ေယာက္ လူေတြ႕လာေျဖပါသည္။ ေမးလိုက္သည့္ ေမးခြန္းခက္မခက္ကို စာဖတ္သူ သံုးသပ္ၾကည့္ပါ။
“အပတ္စဥ္ထြက္ေနတဲ့ဂ်ာနယ္သံုးေစာင္ရဲ႕ အမည္ကိုေျပာျပပါ” ေမးခြန္းကအဲ့ဒါေလးပါပဲ။ တစ္ေယာက္က တစ္ေစာင္မွမေျပာႏိုင္ပါ။ တစ္ေယာက္ကမူႏွစ္ေစာင္ပဲေျပာၿပီးေနာက္ ရပ္သြားတယ္။ စာနယ္ဇင္းသမား(Journalist)ရာထူးအတြက္ ခန္႕သင့္သလား၊ မခန္႕သင့္သလားစာဖတ္သူပဲ ဆံုးျဖတ္ၾကည့္ေစ ခ်င္ပါသည္။
(၂)  ေနာက္တစ္ခုက ကုမၸဏီတစ္ခုမွာပါ။ လာေလွ်ာက္သူ၏ ပူးတြဲတင္ျပထားေသာ လက္မွတ္ေတြထဲမွာ LCCI Level အမ်ိဳးမ်ိဳး၏ လက္မွတ္ေတြပါပါသည္။ ဒါေၾကာင့္ စာရင္းဇယားတစ္ခုကို လက္ေတြ႕ျပဳစုခိုင္းပါသည္။
“သမီးက စာေတြပဲအလြတ္ရတာ၊ လက္ေတြ႕မလုပ္တတ္ဘူး” ထိုအလုပ္လာေလွ်ာက္သူေကာင္မေလး၏ အေျဖကိုေရာ၊ ကုမၸဏီကျငင္းလႊတ္လိုက္တာကိုေရာ စာဖတ္သူ ဘ၀င္က်ႏိုင္ပါေစ။
(၃)  ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ မဟာ၀ိဇၹာဘြဲ႕ရၿပီးသူ တစ္ေယာက္ကို တိုက္ထိုင္အယ္ဒီတာရာထူးအတြက္ လူေခၚေတြ႕ပါတယ္။ စကားစ ျဖစ္ပံုက- “ဘယ္မွာေနတာလဲ”  “ေျမာက္ဥကၠလာမွာပါ” ေအာ္….တို႕နဲ႕အတူတူေပါ့။ ဘယ္ရပ္ကြက္လဲ။ “ႏြယ္နီေလ…ေဆးရံုေရွ႕” “ေအာ္..ဆရာနတ္ႏြယ္တို႕ရပ္ကြက္ေပ့ါ” “ရွင္” “ဆရာနတ္ႏြယ္ေလ” “ဘာလုပ္တာလဲ…မသိဘူး” အဲ့ဒီေတာ့ စကား၀ိုင္းက ဘာဆက္ေျပာရမွန္းမသိေတာ့ဘူး။ ဆရာနတ္ႏြယ္ ..ဘယ္သူလဲဆိုတာ. ဘာလုပ္တာဆိုတာေတာင္မသိေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲဗ်ာ။

လူတို႕အလုပ္ကို လိုက္ရွာၾကပါသည္။ လြယ္လြယ္ႏွင့္မရ။  ထို႕အတူ တခ်ဳိ ႔အလုပ္ေတြကလည္း လူကိုလိုက္ရွာေနပါသည္။ လြယ္လြယ္ႏွင့္မရျပန္။ အလုပ္ကလိုအပ္သည့္လူကလည္းရွားပါလား ဆိုတာကို ကၽြန္ေတာ္သေဘာေပါက္သြားပါသည္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုသည့္ အေျဖကေတာ့ ရွင္းရွင္းေလးပါ။

Skill, Ability, စြမ္းေဆာင္ႏိုင္မႈ၊ ကၽြမ္းက်င္မႈ။ ဒါက ကိုယ့္ဘက္ကျဖည့္ဆည္းထားရမည့္အပိုင္း။ ဘယ္သူကိုမွ အျပစ္ပံုခ်ေနရစရာမလို။ လူေတြကအလုပ္ကို လိုက္ရွာေနသလို တခ်ဳိ ႔ေသာအလုပ္ေတြကလည္း လူကိုလိုက္ရွာေနပါေၾကာင္း။

Source: Myanmarnetwork.mm

ကမာၻတဝွမ္းက ႏိုင္ငံေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ အသက္၆၀အရြယ္တြင္ အလုပ္ကေန အနားယူၾကတာမ်ားပါတယ္။ အဲဒီအသက္အရြယ္ေရာက္တဲ့အထိ သူတို႕ရဲ႕အလုပ္ခြင္မွာ တစ္ပတ္ကို ၅ရက္-၆ရက္အလုပ္လုပ္ၾကရပါတယ္။

ေန႔စဥ္ သင့္မွာ ရွိထားသင့္တဲ့ အေလ့အက်င့္ေလးေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအေလ့အက်င့္ေတြ ရွိထားရင္ ေန႔စဥ္အလုပ္ေတြကို ပုံမွန္ေခ်ာေခ်ာေမြ႕ေမြ႕နဲ႔ကို ျဖတ္သန္းႏုိင္မွာပါ။

လက္ေတြ႔လုပ္ျခင္းထက္ ပိုေကာင္းတဲ့ သင္ယူမႈဆိုတာ မရွိသေလာက္ပါပဲ။ အခုဆိုရင္ လူငယ္အမ်ားစုဟာ ဒီစကားကို ရင္ထဲထည့္ၿပီး ေက်ာင္းတက္ရင္း ကိုယ္ပိုင္ကုမၸဏီေတြေထာင္ စီးပြားေရးေတြ လုပ္ေနၾကပါၿပီ။