×

Warning

JUser: :_load: Unable to load user with ID: 81428


Articles

Friday, 05 July 2019

"ပင္းယေခတ္စာေပ"

"ပင္းယေခတ္စာေပ" google.com

သကၠရာဇ္ ၆၆ဝ ျပည့္ႏွစ္ေလာက္မွစ၍ ပုဂံျပည္ႀကီး၌ ျပည္တြင္းေရး အရႈပ္အေထြးမ်ား တျဖည္းျဖည္း ေပၚေပါက္လာေလရာ ေနာက္ဆုံး၌ ပုဂံျပည္ႀကီး တိမ္းယိမ္းကာ ရွမ္းညီေနာင္ သုံးဦးတို႔သည္ ျမင္စိုင္း၊ ပင္းယႏွင့္ စစ္ကိုင္း၊ ဤသုံးၿမိဳ႕၌ ထီးနန္း စိုက္ထူၾကေလသည္။

ယင္းသို႔ ပုဂံျပည္ႀကီးပ်က္စီးသည္မွ အင္းဝေခတ္ႀကီး မထြန္းကားမီ ကာလကို ပင္းယေခတ္ဟု စာေပသမိုင္းတြင္သတ္မွတ္ၾက၏။ အခ်ိန္ကာလအားျဖင့္ ႏွစ္ေပါင္း ၆ဝ ေက်ာ္မွ်ျဖစ္၏။ ပင္းယေခတ္ စာေပအဆင့္အတန္းသည္ ပုဂံေခတ္ အဆင့္အတန္းထက္ တိုးတက္လာသည္ဟု ဆိုရေပမည္။

အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ပုဂံေခတ္တြင္ မေတြ႕ရေသာ စာမ်ိဳးမ်ားကို ဤပင္းယေခတ္တြင္ ေတြ႕ရျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ အထူးသျဖင့္ ပင္းယေခတ္၌ေပၚေသာ ဆန္းသစ္သည့္ စာေပမ်ားမွာ တ်ာဖြဲ႕မ်ား၊ ကာခ်င္းမ်ားႏွင့္ ရတုမ်ားျဖစ္၏။

ထိုသို႔ ကာရန္အစပ္အဟပ္ႏွင့္ ဆြဲငင္႐ြတ္ဆိုရေသာ စာမ်ိဳးကို ေတြ႕ရျခင္းျဖင့္ ဂီတဘက္၌ လိုက္စားလာေၾကာင္း ထင္ရွားေလသည္။

ကာခ်င္းမွာ ကာ ကရာတြင္ သီဆိုရေသာ သီခ်င္းတစ္မ်ိဳးျဖစ္သည္။ ကာ ကသည္ ဆိုသည္မွာ ဗန္းခုံးငယ္ကဲ့သို႔ ခပ္ဝိုင္းဝိုင္း ပုံသဏၭာန္ရွိေသာ ကာကို ေျမႇာက္ေထာင္ ပင့္တင္ ကျခင္းတစ္မ်ိဳးျဖစ္၏။ ကရာတြင္ အတူကသူတို႔က သစ္သားဓား၊ သစ္သားလွံတို႔ျဖင့္ ထိုးခုတ္သည္ကို မထိမခိုက္ရေအာင္ ကာကြယ္၍ ကရေသာ အက ျဖစ္ရကား စစ္ေရးစစ္ရာ ေလ့က်င့္မႈ တရပ္ပင္ ျဖစ္ေလသည္။

ဤကာကမႈသည္ အလြန္ႏွစ္သက္ေပ်ာ္႐ႊင္ဖြယ္ ေကာင္းေသာ ေလ့လာမႈျဖစ္၍ သကၠရာဇ္ ၆၇၄ ခုႏွစ္တြင္ ပင္းယ၌ နန္းတက္ေသာ သီဟသူမင္း ေခတ္က ဝတ္ပုံစားပုံ အျပဳအမူ အေနအထားတို႔ကို 'ခါးပတ္ေတာ္မွာ ေ႐ႊခ်ည္စုံ၊ မႈိင္းလုံး ေ႐ႊဝတ္လုံ၊ မလုံသာခ်မ္းဧ' အစရွိသျဖင့္ ကာခ်င္းတြင္ ဖြဲ႕ႏြဲ႕ေရးသားသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ျမင္စိုင္း ငါးစီးရွင္ ကိုယ္ေတာ္တိုင္ ကာခ်င္းမ်ားကို ေရးသားခဲ့သည္ဟု အဆိုရွိေလသည္။

ကာခ်င္းအျပင္ သကၠရာဇ္ ၇ဝဝ ေက်ာ္ေလာက္တြင္ 'ရတု'ဟူသည္ ေလးလုံးစပ္အဖြဲကို စတုရဂၤဗလ အမတ္ႀကီး ေရးသားထားသည္ကို ေတြ႕ရ၏။ အမတ္ႀကီး၏ ရတုသည္ ေလာကအေၾကာင္းႏွင့္ မသက္ဆိုင္ ဓမၼေၾကာင္း သက္သက္ျဖစ္၍၊ မိမိ သိလိုေသာ ျမတ္စြာဘုရား တရားေတာ္ႏွင့္ သက္ဆိုင္သည့္ အေမးပုစာၦမ်ားကို ဆူးတြင္းပစ္ ဆရာေတာ္ထံ ေရးဆက္ ေမးျမန္းျခင္းျဖစ္၏။

'ေ႐ႊဘဝါးေတာ္ေအာက္၊ ကြၽန္ုပ္၏ ေလွ်က္ျဖင့္၊ မေလွ်ာက္ဝံ့ဝံ့၊ ေလွ်ာက္ဝံ့ဝံ့တည့္၊ ေၾကာက္႐ြံ႕လ်က္ပင္၊ စက္ေ႐ႊစင္ကို၊ ထိပ္ျပင္ပန္းႏွယ္၊ ဆင္စံပယ္လ်က္၊ နိကာယ္လုံးစုံ၊ က်မ္းသုံးပုံဝယ္' အစခ်ီကာ ရတုသုံးပိုဒ္စလုံးတြင္ နက္နဲလွေသာ အဘိဓမၼာတရားဆိုင္ရာ ပါဠိပါဌ္သားမ်ားကို ခက္ရာခက္ဆစ္ စကားလုံးမ်ားျဖင့္ ေရးသား ေမးျမန္းျခင္းကို ေထာက္က ပင္းယေခတ္ ျမန္မာစာေပသည္ ပုဂံေခတ္ ျမန္မာစာေပထက္ အဆင့္အတန္း တိုးတက္ျမင့္မားလာေၾကာင္း သိရ၏။

ဤသို႔ျဖင့္ ပင္းယေခတ္တြင္ တ်ာခ်င္း၊ ကာခ်င္း၊ ရတု စေသာ စာေပ အဖြဲ႕အႏြဲ႕မ်ိဳး ထြန္းကားသည့္ျပင္ ေက်ာက္စာ အေရးအသားမ်ားလည္း မတိမ္ေကာေသးေခ်။ သကၠရာဇ္ ၇ဝ၂ ခုႏွစ္ ဥဇနာမင္း လက္ထက္တြင္ ဂူတည္၍ ေျမလႉေၾကာင္းကို ေက်ာက္ထက္အကၡရာ တင္ထားခဲ့၏။ တစ္ဖန္ ၇၂၁ ခုႏွစ္ ေက်ာ္စြာငယ္ လက္ထက္တြင္ ဘုရား ေက်ာင္းမ်ားကို တည္ထားေဆာက္လုပ္၍ လယ္ေျမမ်ား လႉေၾကာင္း ေက်ာက္စာ ေရးထိုးခဲ့ေလသည္။ ပင္းယေခတ္ ေက်ာက္စာမ်ားသည္ ပုဂံေခတ္ေက်ာက္စာမ်ားကဲ့သို႔ ေစတီပုထိုးမ်ား၌ ေျမလႉေၾကာင္း၊ ေက်းကြၽန္လႉေၾကာင္း စသည္တို႔မွာ အေၾကာင္းအရာအားျဖင့္ တူညီေနေသာ္လည္း ဝါက်အထားအသို ေကာင္းျခင္း၊ နာမဝိေသသနပုဒ္မ်ား ဆင့္ကဲ သုံးထားျခင္းတို႔မွာ ပုဂံေခတ္ထက္ မ်ားစြာ တိုးတက္သည္ကို ေတြ႕ရေပသည္။

လကၤာဟူေသာ အေရးအသားသည္လည္း ဤပင္းယ ေခတ္တြင္ ေပၚေပါက္ေကာင္း ေပၚေပါက္ေပလိမ့္မည္။

ရတု ေလာက္ ခက္ခဲေသာ စာမ်ိဳးကို ဖြဲ႕ဆိုႏိုင္ပါလွ်င္ လကၤာကိုဖြဲ႕ခဲ့မည္မွာ ယုံမွားဖြယ္ရာ မရွိေခ်။ သို႔ေသာ္ ထိုေခတ္ ထိုအခ်ိန္က ျမန္မာစာကို အေရးတယူ ဂ႐ုတစိုက္ သိမ္းဆည္းမႈနည္းပါးေသာေၾကာင့္ လကၤာအေရးအသား စာတမ္းမွတ္စုေဟာင္းမ်ား ရွာေဖြမရ ျဖစ္ခဲ့ရသည္ဟု ခန႔္မွန္းရ၏။ ေခတ္တစ္ခုလုံးကို ၿခဳံၾကည့္ပါက တိုေတာင္းလွစြာေသာ အခ်ိန္အတြင္း ျမန္မာစာေပ အေရးအသားသည္ ပုဂံေခတ္ကထက္ မ်ားစြာ တိုးတက္လာသည္ဟု ဆိုရေပမည္။

 

source : ဝီကီပီးဒီးယား

- ဤဝက္ဆိုဒ္တြင္ သင္ယူလိုသည့္ သူမ်ားအေနျဖင့္ ဂီတ၊ ဘာသာစကား၊ ကြန္ျပဴတာ၊ ေကာ်င္းဘာသာရပ္မ်ား၊ ဒီဇိုင္းပညာရပ္မ်ား၊ အႏုပညာ စသည္ျဖင့္ ဘာသာရပ္အမ်ိဳးမ်ိဳးကို အနီးကပ္သင္ေပးေသာ ဆရာ၊ ဆရာမ    မ်ားကိုရွာေဖြ ႏိုင္ပါသည္။
- ဆရာ၊ ဆရာမမ်ား၏ ကိုယ္ေရးအခ်က္အလက္ အျပည့္ အစံုပါဝင္ေသာေၾကာင့္ အေသးစိတ္ၾကည့္ရွဳႏိုင္ပါသည္။
- ဝင္ေရာက္ၾကည့္ရႈ၊ ရွာေဖြ ပါက ဤလင့္ခ္ sayar.com.mm ေလးကိုသာႏွိပ္လိုက္ပါ။

Read times Last modified on Tuesday, 06 July 2021 09:20
Rate this articles
(0 votes)