လျှာပုံပြင်

တစ်ခါက အာဖရိကတောတွင်းမှာရှိတဲ့ လူမျိုးစုခေါင်းဆောင်တစ်ယောက်ဟာ သူ့ရဲ့ ငယ်ကျွန်တစ်ယောက်ကို ခေါ်ပြီး ဒီလိုခိုင်းစေတယ်

"ငယ်ကျွန်ကြီး မြို့က အနီးဆုံးဈေးမှာ ငါ့အတွက် အကောင်းဆုံးအသားသွားဝယ်ချေ"

အဲဒီလိုနဲ့ ငယ်ကျွန်ဟာ ဈေးကိုထွက်ခွာသွားတယ်။ တခဏအကြာမှာတော့ သူဟာ တိရစ္ဆာန်တစ်ကောင်ရဲ့ လျှာကို ယူဆောင်ပြီးပြန်လာခဲ့တယ်။ အဲဒီလိုနဲ့နောက်တစ်နေ့မှာလည်း ခေါင်းဆောင်ကြီးဟာ တပည့်ကို ခေါ်ပြန်တယ်။

"ဟေ့ကောင် လျှာက တော်တော်စားကောင်းတာပဲကွ၊ ဒီတစ်ခါတော့ အညံ့ဆုံးအသားရှာဝယ်ခဲ့ချည်"

ငယ်ကျွန်ဟာ "ဟုတ်ကဲ့" ဆိုတဲ့စကားတစ်ခွန်းကိုသာပြောပြီး ထွက်ခွာသွားပြန်တယ်။ ဒီတစ်ကြိမ်မှာလည်း သူဟာ လျှာကိုသာ ဝယ်ယူလာခဲ့ပြန်တယ်။ အဲဒီအခါမှာတော့ ခေါင်းဆောင်ကြီးက ဒီလိုပြောတယ်

"ဟေ့ကောင် မင့်ဟာက အကောင်းဆုံးအသားကလဲ လျှာပဲ အဆိုးဆုံးအသားဝယ်ခဲ့ပါဆိုတော့လည်း ဒီလျှာပဲ မင်းငါကို ငတုံးများမှတ်နေလား" အဲဒီလို ခေါင်းဆောင်ရဲ့စကားကို ကြားတဲ့အခါ ငယ်ကျွန်က ဒီလိုပြန်ပြောတယ်။

"ခေါင်းဆောင်ကြီးခင်ဗျား။ လူတစ်ယောက်ဟာ လျှာကြောင့် တပါးသူတွေကို ပျော်ရွှင်စေပါတယ်။ အဲဒါကြောင့် လျှာဟာ အကောင်းဆုံးအသားပါပဲ။ အဲဒီလျှာကြောင့်ပဲ တဖက်လူကို ဝမ်းနည်းအားငယ်အောင်၊ စိတ်ဓါတ်ပျက်ပြားအောင် လုပ်လို့ရပါတယ်။ အဲဒါကြောင့် လျှာဟာ အဆိုးဆုံးသော အသားပါပဲ"

ကျွန်တော်တို့အားလုံးဟာလည်း လျှာနဲ့တင်စားတဲ့ နှုတ်ထွက်စကား တွေကို ပိုင်ဆိုင်ကြသူချည်းပဲဖြစ်တယ်။ လျှာကိုယ်စီ ပိုင်ဆိုင်ကြပေမယ့်လည်း တချို့တွေကတော့ အမုန်းတရား၊ လိမ်ညာခြင်း၊ အပုပ်ချခြင်း၊ ခြောက်လှန့်ခြင်း၊ ကြွားဝါခြင်း၊ ဆဲရေးခြင်း၊ မုသားပြောခြင်း၊ တလွဲအထင်ရောက်စေခြင်း၊ ကုန်းချောခြင်း စတဲ့ မကောင်းသောအရာတွေကိုသာ ပွင့်အံထွက်ကျလာလေ့ရှိကြတယ်။ တစ်နည်းအားဖြင့် မိမိစိတ်ရဲ့ သိမ်ဖျင်းခြင်းကို ဖော်ပြနေတဲ့ လျှာပိုင်ရှင်တွေပဲဖြစ်တယ်။

ဆန့်ကျင်ဘက်အားဖြင့် ကောင်းသောလျှာပိုင်ရှင်တွေဟာ လမ်းညွှန်ခြင်း၊ အားပေးခြင်း၊ နှုတ်အားဖြင့် စောင်မခြင်း၊ တစ်ပါးသူခွန်အားတက်ကြွဖွယ်စကားကိုသာ ပြောဆိုခြင်း၊ မှန်သောစကားကိုသာပြောခြင်း စတဲ့ ကောင်းသော နှုတ်ထွက်စကားတွေကို ပြောကြားကြပြန်တယ်။ သူတို့ရဲ့ စိတ်နေစိတ်ထားကိုလည်း သူတို့လျှာက ကိုယ်စားပြုကြပြန်တယ်။

အဲဒီလို ကောင်းခြင်း/ဆိုးခြင်း အစွန်းနှစ်ပါးကို ပိုင်ဆိုင်တဲ့လျှာကနေ ပွင့်အံလာတဲ့ စကားတစ်ခွန်းကြောင့် အများသူငါ ကဲ့ရဲ့စရာ ဖြစ်ပေးလာသလို၊ အဲဒီလျှာကြောင့်ပဲ အများသူငါ ချီးမွမ်းဖွယ်ဖြစ်လာကြပြန်တယ်။ လျှာကြောင့် ဂုဏ်သိက္ခာ ကျဆင်းနိုင်သလို၊ အဲဒီလျှာကြောင့်ပဲ လူ့လောကအလည် ပွဲလည်တင့်နိုင်ပြန်တယ်။

" Words can hurt or heal. Be sure to taste your words before you spit them out. "

စကားလုံးတွေဟာ တစ်ဖက်သားကို ကုစားပေးနိုင်သလို၊ နာလည်း နာကျင်စေနိုင်တယ်။ မင်းပါးစပ်ထဲက စကားလုံးတွေ ထွေးမထုတ်ခင်သေချာအောင်အရသာခံကြည့်လိုက်ပါ။

ကျွန်တော်တို့ပြောသမျှနှုတ်ထွက်စကားတိုင်းဟာ နောက်ဆက်တွဲ အကျိုးဆက်တွေရှိနေတတ်ကြတယ်။ အဲဒီစကားလုံးတွေဟာ တစ်ဖက်သားရဲ့ဘဝကို စုတ်ပြတ်နိမ့်ကျ သွားစေနိုင်သလို ကိုယ့်စကားကြောင့် တစ်ဖက်လူရဲ့ ဘဝတစ်ခုလုံးကိုတောင် ပြောင်းလဲ မြှင့်တင်ပေးနိုင်တယ်လို့ ဆိုလိုတယ်။

ကျွန်တော်တို့တွေဟာ မိမိလျှာကို မိမိပြန်လည် ဆန်းစစ်ကြည့်ဖို့တော့ လိုနေသူများပဲဖြစ်တယ်။

လွ်ာပုံျပင္

တစ္ခါက အာဖရိကေတာတြင္းမွာရွိတဲ့ လူမ်ိဳးစုေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ဟာ သူ႔ရဲ႕ ငယ္ကြၽန္တစ္ေယာက္ကို ေခၚၿပီး ဒီလိုခိုင္းေစတယ္

"ငယ္ကြၽန္ႀကီး ၿမိဳ႕က အနီးဆုံးေဈးမွာ ငါ့အတြက္ အေကာင္းဆုံးအသားသြား၀ယ္ေခ်"

အဲဒီလိုနဲ႔ ငယ္ကြၽန္ဟာ ေဈးကိုထြက္ခြာသြားတယ္။ တခဏအၾကာမွာေတာ့ သူဟာ တိရစာၦန္တစ္ေကာင္ရဲ႕ လွ်ာကို ယူေဆာင္ၿပီးျပန္လာခဲ့တယ္။ အဲဒီလိုနဲ႔ေနာက္တစ္ေန႔မွာလည္း ေခါင္းေဆာင္ႀကီးဟာ တပည့္ကို ေခၚျပန္တယ္။

"ေဟ့ေကာင္ လွ်ာက ေတာ္ေတာ္စားေကာင္းတာပဲကြ၊ ဒီတစ္ခါေတာ့ အညံ့ဆုံးအသားရွာ၀ယ္ခဲ့ခ်ည္"

ငယ္ကြၽန္ဟာ "ဟုတ္ကဲ့" ဆိုတဲ့စကားတစ္ခြန္းကိုသာေျပာၿပီး ထြက္ခြာသြားျပန္တယ္။ ဒီတစ္ႀကိမ္မွာလည္း သူဟာ လွ်ာကိုသာ ၀ယ္ယူလာခဲ့ျပန္တယ္။ အဲဒီအခါမွာေတာ့ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးက ဒီလိုေျပာတယ္

"ေဟ့ေကာင္ မင့္ဟာက အေကာင္းဆုံးအသားကလဲ လွ်ာပဲ အဆိုးဆုံးအသား၀ယ္ခဲ့ပါဆိုေတာ့လည္း ဒီလွ်ာပဲ မင္းငါကို ငတုံးမ်ားမွတ္ေနလား" အဲဒီလို ေခါင္းေဆာင္ရဲ႕စကားကို ၾကားတဲ့အခါ ငယ္ကြၽန္က ဒီလိုျပန္ေျပာတယ္။

"ေခါင္းေဆာင္ႀကီးခင္ဗ်ား။ လူတစ္ေယာက္ဟာ လွ်ာေၾကာင့္ တပါးသူေတြကို ေပ်ာ္႐ႊင္ေစပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ လွ်ာဟာ အေကာင္းဆုံးအသားပါပဲ။ အဲဒီလွ်ာေၾကာင့္ပဲ တဖက္လူကို ၀မ္းနည္းအားငယ္ေအာင္၊ စိတ္ဓါတ္ပ်က္ျပားေအာင္ လုပ္လို႔ရပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ လွ်ာဟာ အဆိုးဆုံးေသာ အသားပါပဲ"

ကြၽန္ေတာ္တို႔အားလုံးဟာလည္း လွ်ာနဲ႔တင္စားတဲ့ ႏႈတ္ထြက္စကား ေတြကို ပိုင္ဆိုင္ၾကသူခ်ည္းပဲျဖစ္တယ္။ လွ်ာကိုယ္စီ ပိုင္ဆိုင္ၾကေပမယ့္လည္း တခ်ိဳ႕ေတြကေတာ့ အမုန္းတရား၊ လိမ္ညာျခင္း၊ အပုပ္ခ်ျခင္း၊ ေျခာက္လွန႔္ျခင္း၊ ႂကြားဝါျခင္း၊ ဆဲေရးျခင္း၊ မုသားေျပာျခင္း၊ တလြဲအထင္ေရာက္ေစျခင္း၊ ကုန္းေခ်ာျခင္း စတဲ့ မေကာင္းေသာအရာေတြကိုသာ ပြင့္အံထြက္က်လာေလ့ရွိၾကတယ္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ မိမိစိတ္ရဲ႕ သိမ္ဖ်င္းျခင္းကို ေဖာ္ျပေနတဲ့ လွ်ာပိုင္ရွင္ေတြပဲျဖစ္တယ္။

ဆန႔္က်င္ဘက္အားျဖင့္ ေကာင္းေသာလွ်ာပိုင္ရွင္ေတြဟာ လမ္းၫႊန္ျခင္း၊ အားေပးျခင္း၊ ႏႈတ္အားျဖင့္ ေစာင္မျခင္း၊ တစ္ပါးသူခြန္အားတက္ႂကြဖြယ္စကားကိုသာ ေျပာဆိုျခင္း၊ မွန္ေသာစကားကိုသာေျပာျခင္း စတဲ့ ေကာင္းေသာ ႏႈတ္ထြက္စကားေတြကို ေျပာၾကားၾကျပန္တယ္။ သူတို႔ရဲ႕ စိတ္ေနစိတ္ထားကိုလည္း သူတို႔လွ်ာက ကိုယ္စားျပဳၾကျပန္တယ္။

အဲဒီလို ေကာင္းျခင္း/ဆိုးျခင္း အစြန္းႏွစ္ပါးကို ပိုင္ဆိုင္တဲ့လွ်ာကေန ပြင့္အံလာတဲ့ စကားတစ္ခြန္းေၾကာင့္ အမ်ားသူငါ ကဲ့ရဲ႕စရာ ျဖစ္ေပးလာသလို၊ အဲဒီလွ်ာေၾကာင့္ပဲ အမ်ားသူငါ ခ်ီးမြမ္းဖြယ္ျဖစ္လာၾကျပန္တယ္။ လွ်ာေၾကာင့္ ဂုဏ္သိကၡာ က်ဆင္းႏိုင္သလို၊ အဲဒီလွ်ာေၾကာင့္ပဲ လူ႔ေလာကအလည္ ပြဲလည္တင့္ႏိုင္ျပန္တယ္။

" Words can hurt or heal. Be sure to taste your words before you spit them out. "

စကားလုံးေတြဟာ တစ္ဖက္သားကို ကုစားေပးႏိုင္သလို၊ နာလည္း နာက်င္ေစႏိုင္တယ္။ မင္းပါးစပ္ထဲက စကားလုံးေတြ ေထြးမထုတ္ခင္ ေသခ်ာေအာင္အရသာခံၾကည့္လိုက္ပါ။

ကြၽန္ေတာ္တို႔ေျပာသမွ်ႏႈတ္ထြက္စကားတိုင္းဟာ ေနာက္ဆက္တြဲ အက်ိဳးဆက္ေတြရွိေနတတ္ၾကတယ္။ အဲဒီစကားလုံးေတြဟာ တစ္ဖက္သားရဲ႕ဘ၀ကို စုတ္ျပတ္နိမ့္က် သြားေစႏိုင္သလို ကိုယ့္စကားေၾကာင့္ တစ္ဖက္လူရဲ႕ ဘ၀တစ္ခုလုံးကိုေတာင္ ေျပာင္းလဲ ျမႇင့္တင္ေပးႏိုင္တယ္လို႔ ဆိုလိုတယ္။

ကြၽန္ေတာ္တို႔ေတြဟာ မိမိလွ်ာကို မိမိျပန္လည္ ဆန္းစစ္ၾကည့္ဖို႔ေတာ့ လိုေနသူမ်ားပဲျဖစ္တယ္။

Credit : Original Writer

ရှေးခေတ် သားချော့တေး ကဗျာများ

ပျောက်ကွယ်လုနီးပါးဖြစ်နေတဲ့ ရှေးခေတ် သားချော့တေး ကဗျာလေးတွေကို တစ်စုတစ်စည်းထဲ အတူတူ လိုက်ဆိုကြရအောင်။

တစ်စုံတစ်ခုကို စိတ်မကျေနပ်တဲ့အချိန် ဒီကဗျာလေးကိုဖတ်ပြီး ခွန်အားရမယ်ဆိုရင် မျှဝေရခြင်းအတွက် ပျော်ရွှင်မိမှာပါ။

나는 행복한 사람입니다 (ငါဟာ ပျော်ရွှင်သောလူပါ)
*************************************

힘들 땐                                                   ပင်ပန်းနွမ်းနယ်တဲ့အခါ
푸른 하늘을                                             အပြာရောင် မိုးကောင်းကင်ကို
볼 수 있는 눈이 있어서 나는 행복합니다.        မြင်နိုင်တဲ့ မျက်လုံးတွေရှိလို့ ငါ ပျော်ပါတယ်။

외로워 울고 싶을 때                                   အထီးကျန် ငိုချင်တဲ့အခါ
소리쳐 부를 친구가 있는                             အော်ခေါ်လိုက်မည့် သူငယ်ချင်းကရှိလို့
나는 행복합니다 .                                      ငါ ပျော်ပါတယ်။

잊지 못할 추억을                                       မေ့မရနိုင်တဲ့ အမှတ်တရတွေကို
간직할 머리가 내게 있어                             သိမ်းထားပေးတဲ့ ခေါင်းက ငါ့မှာရှိလို့
나는 행복합니다.                                      ငါပျော်ပါတယ်။

잠이 오지 않는 밤에                                   အိပ်မပျော်တဲ့ညတွေမှာ

별의 따스함을                                           ကြယ်တွေရဲ့ အနွေးဓာတ်ကို
들을 수 있는 귀가 있기에                             ကြားနိုင်တဲ့ နားတွေ ငါ့မှာရှိနေခြင်းမှာ
나는 행복한 사람입니다.                             ငါဟာ ပျော်ရွှင်တဲ့ လူပါ။

슬플 때 거울 보며                                     ဝမ်းနည်းတဲ့အခါ မှန်ကိုကြည့်ရင်း
웃을 수 있는 미소가                                  ရယ်နိုင်သေးတဲ့ အပြုံးတစ်ပွင့်က
내게 있기에                                            ငါ့မှာ ရှိနေခြင်းမှာ
난 행복합니다.                                        ငါပျော်ပါတယ်။

소중한 사람들의 이름을                            တန်ဖိုးထားရတဲ့ လူတွေရဲ့ နာမည်ကို ခေါ်နိုင်တဲ့
부를 수 있는 목소리가 있기에                    အသံက ရှိနေခြင်းမှာ
나는 행복한 사람입니다.                           ငါဟာ ပျော်ရွှင်တဲ့ သူပါ။

온몸에 힘이 빠져                                    ခန္ဓာတစ်ခုလုံး အားအင်ကုန်ခမ်း
걷기도 힘들 때                                      လမ်းလျှောက်ဖို့တောင် ခက်ခဲချိန်
기대어 쉴 수 있는 슬픔이 있기에               မှီနားနိုင်တဲ့ ဝမ်းနည်းခြင်းက ငါ့မှာရှိနေတာ
나는 행복합니다.                                   ငါ ပျော်ပါတယ်။

내 비록 우울하지만                                 ငါ စိတ်ဓါတ်ကျနေတာတောင်မှ
나보다 더 슬픈 사람들을                          ငါ့ထက် ပိုပြီး ဝမ်းနည်းနေရသူတွေကို
도울 수 있는 발이 있어                           ကူညီပေးနိုင်တဲ့ ခြေတစ်စုံက ငါ့မှာရှိလို့
나는 행복한 사람입니다.                         ငါ ပျော်ပါတယ်။

관허스님 (ဂွါနှောဆရာတော်)
Credit : Original Translator

တစ္စံုတစ္ခုကို စိတ္မေက်နပ္တဲ့အခ်ိန္ ဒီကဗ်ာေလးကိုဖတ္ၿပီး ခြန္အားရမယ္ဆိုရင္ မွ်ေ၀ရျခင္းအတြက္ ေပ်ာ္ရႊင္မိမွာပါ။

나는 행복한 사람입니다 (ငါဟာ ေပ်ာ္႐ႊင္ေသာလူပါ)
*********************************

힘들 땐                                                                ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္တဲ့အခါ
푸른 하늘을                                                           အျပာေရာင္ မိုးေကာင္းကင္ကို
볼 수 있는 눈이 있어서 나는 행복합니다.                      ျမင္ႏိုင္တဲ့ မ်က္လုံးေတြရွိလို႔ ငါ ေပ်ာ္ပါတယ္။

외로워 울고 싶을 때                                                 အထီးက်န္ ငိုခ်င္တဲ့အခါ
소리쳐 부를 친구가 있는                                           ေအာ္ေခၚလိုက္မည့္ သူငယ္ခ်င္းကရွိလို႔
나는 행복합니다 .                                                   ငါ ေပ်ာ္ပါတယ္။

잊지 못할 추억을                                                    ေမ့မရႏိုင္တဲ့ အမွတ္တရေတြကို
간직할 머리가 내게 있어                                          သိမ္းထားေပးတဲ့ ေခါင္းက ငါ့မွာရွိလို႔
나는 행복합니다.                                                    ငါေပ်ာ္ပါတယ္။

잠이 오지 않는 밤에                                               အိပ္မေပ်ာ္တဲ့ညေတြမွာ
별의 따스함을                                                      ၾကယ္ေတြရဲ႕ အေႏြးဓာတ္ကို
들을 수 있는 귀가 있기에                                        ၾကားႏိုင္တဲ့ နားေတြ ငါ့မွာရွိေနျခင္းမွာ
나는 행복한 사람입니다.                                         ငါဟာ ေပ်ာ္႐ႊင္တဲ့ လူပါ။

슬플 때 거울 보며                                                ဝမ္းနည္းတဲ့အခါ မွန္ကိုၾကည့္ရင္း
웃을 수 있는 미소가                                             ရယ္ႏိုင္ေသးတဲ့ အၿပဳံးတစ္ပြင့္က
내게 있기에                                                        ငါ့မွာ ရွိေနျခင္းမွာ
난 행복합니다.                                                    ငါေပ်ာ္ပါတယ္။

소중한 사람들의 이름을                                        တန္ဖိုးထားရတဲ့ လူေတြရဲ႕ နာမည္ကို ေခၚႏိုင္တဲ့
부를 수 있는 목소리가 있기에                                 အသံက ရွိေနျခင္းမွာ
나는 행복한 사람입니다.                                       ငါဟာ ေပ်ာ္႐ႊင္တဲ့ သူပါ။

온몸에 힘이 빠져                                                 ခႏၶာတစ္ခုလုံး အားအင္ကုန္ခမ္း
걷기도 힘들 때                                                   လမ္းေလွ်ာက္ဖို႔ေတာင္ ခက္ခဲခ်ိန္
기대어 쉴 수 있는 슬픔이 있기에                             မွီနားႏိုင္တဲ့ ဝမ္းနည္းျခင္းက ငါ့မွာရွိေနတာ
나는 행복합니다.                                                 ငါ ေပ်ာ္ပါတယ္။

내 비록 우울하지만                                             ငါ စိတ္ဓါတ္က်ေနတာေတာင္မွ
나보다 더 슬픈 사람들을                                      ငါ့ထက္ ပိုၿပီး ဝမ္းနည္းေနရသူေတြကို
도울 수 있는 발이 있어                                        ကူညီေပးႏိုင္တဲ့ ေျခတစ္စုံက ငါ့မွာရွိလို႔
나는 행복한 사람입니다.                                     ငါ ေပ်ာ္ပါတယ္။

관허스님 (ဂြါေႏွာဆရာေတာ္)
Credit : Original Translator

ဂရုစိုက်ပါ ဒါပေမယ့် လိုတာထက် မပိုပါစေနဲ့

တခါတုန်းက ရွာတစ်ရွာမှာ ပင်စင်စား အဘိုးအိုတစ်ဦးနှင့် နည်းပညာသမား လူငယ်တစ်ဦးတို့ အိမ်နီးချင်း ခြံချင်းကပ်ရပ် နေထိုင်ကြပါတယ်။ သူတို့နှစ်ယောက်စလုံး ခြံရဲ့ထောင့်တစ်ဖက်စီမှာ မျိုးတူ အပင်ပေါက်တစ်ပင်စီကို အတူတကွ စိုက်ပျိုးခဲ့ကြတယ် ။

လူငယ်ဟာ သူရဲ့အပင်တွေကို ရေများများလောင်းတယ်။ မြေသြဇာတွေလည်း အများအပြားကျွေးတယ်။ သူ့ရဲ့အပင်တွေကို လိုတာထက်ပိုပြီး သူကဂရုစိုက်တယ်။ အဘိုးအိုကတော့ ရေနဲ့ မြေသြဇာအနည်းငယ်ကိုပဲ အပင်တွေကို ပုံမှန် ပေးလေ့ရှိတယ်။

ဒီလိုနဲ့ဘဲ လူငယ်ရဲ့ အပင်တွေက စိမ်းလန်းစိုပြည်ပြီး အရွက်တွေ ဝေဝေဆာဆာနဲ့ ကြီးထွားလာပါတယ် ။ အဘိုးအိုရဲ့ အပင်တွေကတော့ သာမန်လောက်သာ ကြီးထွားလာတယ်။

တစ်ညမှာ မိုးသက်လေပြင်းကျခဲ့တယ် ။ မနက်မိုးလင်းတော့ သူတို့နှစ်ယောက် အပင်တွေရဲ့အခြေအနေကိုထွက်ကြည့်ကြတယ်။ လူငယ်က အမြစ်မှကျွတ်ထွက်နေတဲ့ သူ့အပင်တွေကိုကြည့်ပြီး စိတ်မကောင်းဖြစ်သွားတယ်။ ဒါနဲ့ တစ်ဖက်ခြံက အဘိုးအိုအပင်တွေရဲ့ အခြေအနေကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ အလွန်အံ့အားသင့်သွားတယ် ။

သူ့အပင်တွေလောက် ဂရုစိုက်ခြင်း မခံရတဲ့ အပင်တွေဟာ ဘာ့ကြောင့် အမြစ်ကနေ မကျွတ်ထွက်ရတာလဲဆိုတဲ့အတွေးတွေနဲ့ အဘိုးအိုကိုမေးမြန်းလိုက်တယ်။

အဘိုးအိုက ❝ ကောင်လေး မင်းကြည့်စမ်း၊ မင်းက အပင်တစ်ပင်မှာ လိုအပ်မယ့်အရာအားလုံးကို ဖြည့်ဆည်းပေးတယ်။ မင်းဖြည့်ဆည်းမှုကြောင့် မင်းရဲ့အပင်တွေဟာ သူတို့လိုအပ်တာတွေ ရှာဖွေဖို့ ဘယ်ကိုမှ ‌သွားစရာမလိုတော့ဘူးလေ။ ဒီတော့... လိုသမျှအလျံအပယ်ရနေတဲ့

မင်းအပင်တွေရဲ့အမြစ်တွေက အောက်ကို ထိုးဖောက်မဆင်းကြတော့ဘူး။ ငါရဲ့အပင်တွေကတော့ သူတို့အသက်ရှင်ဖို့ လုံလောက် ရုံပဲ လိုအပ်သလောက် ငါက ထောက်ပံ့ပေးတာမို့ သူတို့ရှင်သန်ဖို့အတွက် သူတို့ရဲ့ ကျန်တဲ့အမြစ်တွေဟာ မြေကြီးအောက်ထဲထိုးဖောက်ပြီး ရှာဖွေကြတယ်❞။

ဒါ့ကြောင့်.... မင်းအပင်ရဲ့ အမြစ်တွေဟာ အပေါ်ယံမှာပဲရှိနေတဲ့အတွက် ဒီမိုး၊ ဒီလေတွေက သူတို့အပေါ် လွယ်လွယ်ကူကူပဲကျရောက်သွားခဲ့တယ်။ ငါ့အပင်ရဲ့အမြစ်တွေကတော့ တော်တော်လေး မြေကြီးထဲ နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်း တိုးဝင်နေတဲ့အတွက် သဘာဝတရားရဲ့ အပြင်းအထန်တိုက်ခိုက်ခြင်းကို ကြံ့ကြံ့ခံနိုင်ခဲ့တယ်လို့ ရှင်းပြလိုက်တော့မှ လူငယ်ကသဘောပေါက် နားလည်သွား‌တော့တယ် ။

ဒီလိုပါပဲ ❝တချို့မိဘတွေဟာ ကိုယ့်ရဲကလေးတွေကို လိုလေသေးမရှိ ဖြည့်ဆည်းပေးရုံနဲ့ သူတို့တွေရဲ့ဘဝရှင်သန်ဖို့လုံလောက်ပြီလို့ ထင်နေတတ်ကြတယ် ။ပြီးတော့ မိဘတာဝန်ကျေပွန်ပြီလို့ ❞ ခံယူတတ်ကြတယ် ။

ကိုယ်ကလေးကို ❝ တကယ်သန်မာစေချင်တယ် ❞ဆိုရင် သူ့ဘာသာသူ ❝ဘယ်လိုထိုးဖောက်ရမလဲ ❞ ဆိုတာ သိဖို့လိုသလို သူတို့ဘာသာသူ ❝ ဘယ်လိုရှင်သန်ရမလဲ ❞ဆိုတာလည်း တွေးတတ်ဖို့လိုပါတယ် ။

အပင်တွေလောင်းရိပ်မိမှ ရှင်သန်ဖို့ခက်ခဲတာ မဟုတ်ပါဘူး။ ကလေးတွေလောင်းရိပ်မိရင်လည်း ရှင်သန်ဖို့ခက်ခဲတာပါပဲ။ ဒီတော့...ဒီနေ့ကစပြီး ❝ ကိုယ့်ရဲ့ကလေး သန်မာဖို့ ❞ ကိုယ့်ရဲ့ က‌လေးကို တကယ်ချစ်မြတ်နိုးတယ်ဆိုရင် သူတို့လေးတွေရဲ့ဘဝမှာ မိမိကိုကိုယ်အားကိုးတတ်အောင် လေ့ကျင့်ပျိုးထောင်ပေးရင်းဖြင့် လောကဓံကိုခံနိုင်ရည်ရှိအောင် လိုတာထက်ပိုပြီးဂရုစိုက်တတ်တဲ့အကျင့် အပြုအမူတွေကို ဖျောက်ပစ်လိုက်ပါ ။

ဂ႐ုစိုက္ပါ ဒါေပမယ့္ လိုတာထက္ မပိုပါေစနဲ႔

တခါတုန္းက ႐ြာတစ္႐ြာမွာ ပင္စင္စား အဘိုးအိုတစ္ဦးႏွင့္ နည္းပညာသမား လူငယ္တစ္ဦးတို႔ အိမ္နီးခ်င္း ၿခံခ်င္းကပ္ရပ္ ေနထိုင္ၾကပါတယ္ ။

သူတို႔ႏွစ္ေယာက္စလုံး ၿခံရဲ႕ေထာင့္တစ္ဖက္စီမွာ မ်ိဳးတူ အပင္ေပါက္တစ္ပင္စီကို အတူတကြ စိုက္ပ်ိဳးခဲ့ၾကတယ္ ။

လူငယ္ဟာ သူရဲ႕အပင္ေတြကို ေရမ်ားမ်ားေလာင္းတယ္။ ေျမၾသဇာေတြလည္း အမ်ားအျပားေကြၽးတယ္။ သူ႔ရဲ႕အပင္ေတြကို လိုတာထက္ပိုၿပီး သူကဂ႐ုစိုက္တယ္ ။အဘိုးအိုကေတာ့ ေရနဲ႔ ေျမၾသဇာအနည္းငယ္ကိုပဲ အပင္ေတြကို ပုံမွန္ ေပးေလ့ရွိတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ဘဲ လူငယ္ရဲ႕ အပင္ေတြက စိမ္းလန္းစိုျပည္ၿပီး အ႐ြက္ေတြ ေဝေဝဆာဆာနဲ႔ ႀကီးထြားလာပါတယ္ ။ အဘိုးအိုရဲ႕ အပင္ေတြကေတာ့ သာမန္ေလာက္သာ ႀကီးထြားလာတယ္။

တစ္ညမွာ မိုးသက္ေလျပင္းက်ခဲ့တယ္ ။ မနက္မိုးလင္းေတာ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ အပင္ေတြရဲ႕အေျခအေနကိုထြက္ၾကည့္ၾကတယ္။ လူငယ္က အျမစ္မွကြၽတ္ထြက္ေနတဲ့ သူ႔အပင္ေတြကိုၾကည့္ၿပီး စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားတယ္။ ဒါနဲ႔ တစ္ဖက္ၿခံက အဘိုးအိုအပင္ေတြရဲ႕ အေျခအေနကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ အလြန္အံ့အားသင့္သြားတယ္ ။

သူ႔အပင္ေတြေလာက္ ဂ႐ုစိုက္ျခင္း မခံရတဲ့ အပင္ေတြဟာ ဘာ့ေၾကာင့္ အျမစ္ကေန မကြၽတ္ထြက္ရတာလဲဆိုတဲ့အေတြးေတြနဲ႔ အဘိုးအိုကိုေမးျမန္းလိုက္တယ္။

အဘိုးအိုက ❝ ေကာင္ေလး မင္းၾကည့္စမ္း၊ မင္းက အပင္တစ္ပင္မွာ လိုအပ္မယ့္အရာအားလုံးကို ျဖည့္ဆည္းေပးတယ္။ မင္းျဖည့္ဆည္းမႈေၾကာင့္ မင္းရဲ႕အပင္ေတြဟာ သူတို႔လိုအပ္တာေတြ ရွာေဖြဖို႔ ဘယ္ကိုမွ ‌သြားစရာမလိုေတာ့ဘူးေလ။ ဒီေတာ့... လိုသမွ်အလ်ံအပယ္ရေနတဲ့
မင္းအပင္ေတြရဲ႕အျမစ္ေတြက ေအာက္ကို ထိုးေဖာက္မဆင္းၾကေတာ့ဘူး။

ငါရဲ႕အပင္ေတြကေတာ့ သူတို႔အသက္ရွင္ဖို႔ လုံေလာက္ ႐ုံပဲ လိုအပ္သေလာက္ ငါက ေထာက္ပံ့ေပးတာမို႔ သူတို႔ရွင္သန္ဖို႔အတြက္ သူတို႔ရဲ႕ က်န္တဲ့အျမစ္ေတြဟာ ေျမႀကီးေအာက္ထဲထိုးေဖာက္ၿပီး ရွာေဖြၾကတယ္❞။

ဒါ့ေၾကာင့္.... မင္းအပင္ရဲ႕ အျမစ္ေတြဟာ အေပၚယံမွာပဲရွိေနတဲ့အတြက္ ဒီမိုး၊ ဒီေလေတြက သူတို႔အေပၚ လြယ္လြယ္ကူကူပဲက်ေရာက္သြားခဲ့တယ္။ ငါ့အပင္ရဲ႕အျမစ္ေတြကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး ေျမႀကီးထဲ နက္နက္ရႈိင္းရႈိင္း တိုးဝင္ေနတဲ့အတြက္ သဘာဝတရားရဲ႕ အျပင္းအထန္တိုက္ခိုက္ျခင္းကို ႀကံ့ႀကံ့ခံႏိုင္ခဲ့တယ္လို႔ ရွင္းျပလိုက္ေတာ့မွ လူငယ္ကသေဘာေပါက္ နားလည္သြား‌ေတာ့တယ္ ။

ဒီလိုပါပဲ ❝တခ်ိဳ႕မိဘေတြဟာ ကိုယ့္ရဲကေလးေတြကို လိုေလေသးမရွိ ျဖည့္ဆည္းေပး႐ုံနဲ႔ သူတို႔ေတြရဲ႕ဘဝရွင္သန္ဖို႔လုံေလာက္ၿပီလို႔ ထင္ေနတတ္ၾကတယ္ ။ၿပီးေတာ့ မိဘတာဝန္ေက်ပြန္ၿပီလို႔ ❞ ခံယူတတ္ၾကတယ္ ။ ကိုယ္ကေလးကို ❝ တကယ္သန္မာေစခ်င္တယ္ ❞ဆိုရင္ သူ႔ဘာသာသူ ❝ဘယ္လိုထိုးေဖာက္ရမလဲ ❞ ဆိုတာ သိဖို႔လိုသလို သူတို႔ဘာသာသူ ❝ ဘယ္လိုရွင္သန္ရမလဲ ❞ဆိုတာလည္း ေတြးတတ္ဖို႔လိုပါတယ္ ။

အပင္ေတြေလာင္းရိပ္မိမွ ရွင္သန္ဖို႔ခက္ခဲတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကေလးေတြေလာင္းရိပ္မိရင္လည္း ရွင္သန္ဖို႔ခက္ခဲတာပါပဲ။ ဒီေတာ့...ဒီေန႔ကစၿပီး ❝ ကိုယ့္ရဲ႕ကေလး သန္မာဖို႔ ❞ ကိုယ့္ရဲ႕ က‌ေလးကို တကယ္ခ်စ္ျမတ္ႏိုးတယ္ဆိုရင္ သူတို႔ေလးေတြရဲ႕ဘဝမွာ မိမိကိုကိုယ္အားကိုးတတ္ေအာင္ ေလ့က်င့္ပ်ိဳးေထာင္ေပးရင္းျဖင့္ ေလာကဓံကိုခံႏိုင္ရည္ရွိေအာင္ လိုတာထက္ပိုၿပီးဂ႐ုစိုက္တတ္တဲ့အက်င့္ အျပဳအမူေတြကို ေဖ်ာက္ပစ္လိုက္ပါ ။

Credit - မ်ိဳးခ်စ္လုလင္