ဘုန္းၾကီးကို ဘီးဘယ္လုိ ေရာင္းမလဲ ၾကမလဲဗ်။ ဒီလုိၾကားရင္ သင့္အေနနဲ႔ မျဖစ္ႏုိင္တဲ့ ကိစၥလုိ႔ ေတြးေကာင္းေတြးႏုိင္ပါလိမ့္မယ္။
ဒီလုိ ေတြးတတ္တဲ့အက်င့္ကိုအရင္ေဖ်ာက္ပါ။ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက အခက္အခဲနဲ ႔ရင္ဆုိင္လာရရင္ မျဖစ္ႏုိင္ဘူး၊ မလုပ္ႏုိင္ဘူးဆုိျပီးေတာ့ လက္ေလွ်ာ့တတ္ၾကပါတယ္။ ျဖစ္လာတဲ့ အေၾကာင္းအရာေပၚမႈတည္ျပီး မျဖစ္ႏုိင္ဘူးဆုိတာကုိ ဖယ္ထုတ္ျပီး ဘယ္လုိလုပ္ရင္ အဆင္ေျပႏုိင္မလဲ။ ဘယ္လုိလုပ္ရင္ အေကာင္းဆုံးျဖစ္မလဲဆုိတာ အရင္စေတြးတတ္ဖုိ႔လုိပါတယ္။ ကုိယ့္ဘက္က ဘာမွမလုပ္ၾကည့္ပဲ လက္ေလ်ာ့ေနမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဘာမွျဖစ္လာမွာမဟုတ္ဘူး။ ယခုေျပာျပေပးမယ့္ အေၾကာင္းအရာကေတာ့ ဆရာမုိးရွင္းေရးတဲ့ ဘုန္းၾကီးကုိဘီးဘယ္လုိေရာင္းမလဲ ဆုိတဲ့ ေဆာင္းပါး ျဖစ္ပါတယ္။
တစ္ခါတုန္းက Company အၾကီးၾကီးတစ္ခုမွာ Sales (အေရာင္းဝန္ထမ္း) ရာထူးအတြက္ အလုပ္ေလွ်ာက္တဲ့ ဝန္ထမ္း(၃)ဦးရွိခဲ့ပါတယ္။ သူတို႔၃ေယာက္လံုးဟာ ရာထူး ေနရာအတြက္ သင့္ေတာ္သူေတြမို႔ အင္တာဗ်ဴးေမးတဲ့ သူက ေခါင္းခဲလာပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ အၾကံရျပီး သူတို႔သံုးေယာက္လံုးကို အလုပ္တစ္ခု ေစခိုင္းခဲ့ပါတယ္။
ခိုင္းလိုက္တဲ့ အလုပ္ကေတာ့ ေတာင္ကုန္းေပၚမွာရွိတဲ့ ဘုန္းၾကီးေတြဆီကို ဘီးသြားေရာင္းခိုင္းျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ၃ရက္အခ်ိန္ေပးလိုက္ျပီး အေရာင္းရဆံုးသူကို အလုပ္ခန္႔မယ္လိုု႔ ေျပာလိုက္ပါတယ္။ ၃ရက္ကုန္ဆံုးသြားတဲ့ အခါမွာေတာ့ သူတို႔(၃)ေယာက္လံုး အင္တာဗ်ဴး ေမးတဲ့ဆီကိုု ျပန္ေရာက္လာၾကပါတယ္။
ပထမလူက "ကြ်န္ေတာ္ဘီးတစ္ေခ်ာင္းပဲ ေရာင္းထြက္ခဲ့ပါတယ္။ ဘုန္းၾကီးဆူတာလဲ ခံလိုက္ရေသးတယ္ဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ္က သူ႔ကိုေလွာင္ပါတယ္ဆိုျပီး ေတာ္ေတာ္ဒါသထြက္လာလို႔ ကြ်န္ေတာ္ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ႔ လွည့္ျပန္လာရတယ္။ ျပန္တဲ့လမ္းမွာ ကိုရင္ေလးတစ္ပါး ခါင္းကိုေတာက္ေလွ်ာက္ကုတ္ေနတာေတြ႔လို႔ သူ႕ကို ဘီးနဲ႔ကုတ္ရင္ ဘယ္ေလာက္သက္သာမယ္ျဖစ္ေၾကာင္းရွင္းျပခဲ့ပါတယ္။ အဲ့ဒီဘီးတစ္ေခ်ာင္းပဲ ေရာင္းထြက္ခဲ့ပါတယ္" လို႔ အင္တာဗ်ဴးေမးသူကိုျပန္ေျပာျပပါတယ္။
ဒုတိယလူက "မင္းေတာ္ပါတယ္ကြ၊ ဒါေပမယ့္ ငါက ပိုေတာ္တယ္ကြ။ ငါက ဘီး၁၀ေခ်ာင္းေတာင္ ေရာင္းထြက္ခဲ့တယ္။" အင္တာဗ်ဴးေမးတဲ့သူကလည္း "မင္းဘယ္လိုမ်ားေရာင္းခဲ့တာလဲ?"လို႔ စိတ္ဝင္တစား ေမးတဲ့အခါမွာေတာ့ ဒုတိယလူက"ေတာင္ေပၚက ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းကိုလာတဲ့ သူေတြဟာ ေလတိုက္တဲ့ ဒဏ္ေၾကာင့္ ဆံပင္ေတြ ဖရိုဖရဲျဖစ္ေနတာကို ကြ်န္ေတာ္ သတိထားမိခဲ့ပါတယ္။ ဒါနဲ႔ကြ်န္ေတာ္လည္း ဘုန္းၾကီးတစ္ပါးကို ကပ္ျပီး အကယ္၍ ဘုုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာဘီးသာရွိရင္ လာေရာက္သူေတြအေနနဲ႔ သူတို႔ကို သူတို႔ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ျဖစ္ေအာင္ ျပန္လုပ္ႏိုုင္ျပီး ဘုန္းၾကီးေတြကိုရွိခိုးတဲ့ အခါမွာလည္း ပိုမိုုေလးစားရာေရာက္လိမ့္မယ္ ျဖစ္ေၾကာင္းရွင္းျပလိုက္တယ္ေလ။ ဒါနဲ႔ဘုန္းၾကီးလည္း ဘီး၁၀ေခ်ာင္းဝယ္ထားလိုုက္တယ္။" လို႔ အင္တာဗ်ဴးေမးသူကိုု ရွင္းျပပါတယ္။
တတိယလူက "သိပ္လည္း အလ်င္မလိုၾကပါနဲ႔အံုုးဗ်၊ သူတုုိ႔၂ေယာက္လံုးထက္ပိုေရာင္းခဲ့တဲ့ ကြ်န္ေတာ္ရွိပါေသးတယ္" လို႔ ဆိုလာပါတယ္။ အင္တာဗ်ဴးေမးသူကလည္း စိတ္ဝင္စားလာျပီး "မင္း ဘယ္ႏွစ္ေခ်ာင္းေတာင္ေရာင္းႏိုင္ခဲ့တာလဲ"လို႔ ေမးေတာ့ တတိယလူက "အေခ်ာင္း ၁၀၀၀ ေရာင္းႏိုုင္ခဲ့ပါတယ္"လိုု႔ ဆိုလာပါတယ္။ အင္တာဗ်ဴးေမးသူလည္း အံ့ၾသသြားျပီး "အားပါးပါး..မင္းဘယ္လိုမ်ား အဲ့ေလာက္ေတာင္ ေရာင္းရေအာင္ လုုပ္ခဲ့တာလဲ"ကြလို႔ ေမးလာပါတယ္။
တတိယလူက "ကြ်န္ေတာ္ အရင္ဆံုးေတာင္ကုန္းေပၚက ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေတြထဲက အၾကီးဆံုး ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းကိုေရြးလိုက္ပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ေက်ာင္းထိုင္ဘုန္းၾကီးနဲ႔ေတြ႔ျပီး လူေပါင္းမ်ားစြာကို ေအးခ်မ္းမႈေပးတဲ့အတြက္ေက်းဇူးတင္စကားဆိုခဲ့ပါတယ္။ ေက်ာင္းထိုင္ဘုုန္းၾကီးက သေဘာေကာင္းတဲ့ ဘုန္းၾကီးတစ္ပါးျဖစ္ျပီး သူလည္းသူ႕ဆီလာေရာက္တဲ့သူေတြကို ဘယ္လိုမ်ိဳး ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ျပသရမွန္းမသိျဖစ္ေနေၾကာင္း ကြ်န္ေတာ့္ကိုေျပာျပခဲ့ပါတယ္။ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းျပသဖို႔အေကာင္းဆံုး နည္းလမ္းက ဗုဒၶရဲ့အဆံုးအမေတြပါတဲ့ လက္ေဆာင္ပစၥည္းတစ္မ်ိဳးမ်ိဳးေပးတာေကာင္းမည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ေန႔တိုင္းအသံုုးျပဳတဲ့ ပစၥည္းမ်ိဳးျဖစ္ရင္ ပိုေကာင္းေၾကာင္း ျပန္လည္ရွင္းျပလိုက္ပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ သစ္သားထြင္းျပီး ဗုဒၶအဆံုုးအမေတြေရးထားတဲ့ ဘီးတစ္ေခ်ာင္းကို ဘုန္းၾကီးကို ထုတ္ျပလိုုက္ပါတယ္။ လူေတြဟာ ဘီးကိုု ေန႔တိုုင္းအသံုးျပဳျပီး ဒီဘီးကိုျမင္တိုင္း ဗုုဒၶအဆံုးအမေတြကို သတိရေနမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ရွင္းျပခဲ့ပါတယ္။ ေက်ာင္းထိုင္ဘုန္းၾကီးလည္း သေဘာက်ျပီး ဘီး၁၀၀၀ မွာယူခဲ့ပါတယ္။"လို႔ အင္တာဗ်ဴးေမးသူကို ျပန္ေျပာျပခဲ့ပါတယ္။
အျခား၂ေယာက္ထဲက တစ္ေယာက္က "မင္းကံေကာင္းသြားတာပါကြာ"လို႔ ေျပာတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ အင္တာဗ်ဴးေမးသူက "မဟုတ္ဘူး။ သူကံေကာင္းတာမဟုတ္ဘူး။ သူက အစတည္းက Planရွိတာ။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ စာသားထြင္းထားတဲ့ဘီးကို သူယူသြားတာေပါ့။ အကယ္၍ အဲ့ဒီဘုန္းၾကီးေက်ာင္းက မလိုခ်င္ရင္ေတာင္ အျခားေက်ာင္းတစ္ခုက လိုခ်င္မွာအေသအခ်ာပဲ" လို႔ ေျပာလာပါတယ္။
တတိယလူက "ဒါတင္မကေသးဘူးဗ်။ ေနာက္ေန႔ ကြ်န္ေတာ္ျပန္သြားျပီး အဆင္ေျပရဲ့လား သြားေမးတဲ့အခ်ိန္မွာဘုန္းၾကီးက သူ႔ေက်ာင္းကိုလာတဲ့သူေတြဟာဒီဘီးအေၾကာင္း ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္း၊ သူငယ္ခ်င္းေတြကိုေျပာျပျပီး ဒီဘီးသတင္းဟာ နာမည္ၾကီးေနျပီျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းလာသူေတြလည္း ပိုမိုုမ်ားျပားလာေၾကာင္း၊လူတိုုင္းကလည္း ဘီးအေၾကာင္းပဲေမးေနေၾကာင္း၊ တစ္လအတြင္း ဘီးေတြကုန္သြားေတာ့မွာမို႔ ေနာက္ထပ္ ထပ္ျပီးမွာမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ကြ်န္ေတာ့္ကို ေျပာခဲ့ပါေသးတယ္"လိုု႔ ေျပာျပလာပါတယ္။
သင္ခန္းစာယူသင့္သည္မ်ား
အလုပ္ေလွ်ာက္သူ အားလံုုးဟာ မတူညီတဲ့ အရည္အခ်င္းကို ျပသခဲ့ပါတယ္။
ပထမလူက ဝယ္သူရဲ့ လိုအပ္ခ်က္ကို ျဖည့္ဆည္းေပးႏိုင္ ျခင္းဆိုတဲ့ အေျခခံအက်ဆံုး အခ်က္ကို အသံုးခ်ႏိုုင္ခဲ့ပါတယ္။ေခါင္းကုတ္ေနတဲ့ကိုရင္ေလးကိုုပဲ ေရာင္းခ်ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။
ဒုတိယလူကေတာ့ ပထမလူထက္ အဆင့္နည္းနည္းျမင့္ပါတယ္။ ဘုန္းၾကီးက ဘီးမလိုတာကို သူသိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘုန္းၾကီးအတြက္ ဘီးက အျခားတစ္ေနရာရာမွာ ဘယ္လိုု အသံုုးဝင္ႏိုုင္ေၾကာင္း ေထာက္ျပႏိုုင္ခဲ့ပါတယ္။
တတိယလူကေတာ့ အေကာင္းဆံုး စြမ္းေဆာင္ရည္ကို ျပသခဲ့ပါတယ္။ တစ္ခါတည္းေတာင္မဟုတ္ဘူး၊ ထပ္ခါ ထပ္ခါေရာင္းရမယ့္ အေနအထားကို သူဖန္တီးႏိုုင္ခဲ့ပါတယ္။ သူလုပ္ခဲ့တဲ့ ျဖစ္စဥ္မွာ ဘုန္းၾကီး၊ လာေရာက္သာဧည့္သည္မ်ား၊သူကိုုယ္တိုင္၊ အင္တာဗ်ဴးသူ စတဲ့သူေတြအားလံုးကို ေကာင္းက်ိဳးေပးႏိုုင္ခဲ့ပါတယ္။ မိမိရဲ့ဖာက္သည္ကို ဘယ္ေတာ့မွ တစ္ခါသံုုးေဖာက္သည္အျဖစ္ မၾကည့္သင့္ပါဘူး။ ေစတနာပါပါ ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္မႈရွိရွိနဲ႔ မိမိရဲ့ေဖာက္သည္အျပင္ ထိုေဖာက္သည္ရဲ့ အသိုင္းအဝိုုင္း တစ္ခုလံုး အက်ိဳးရွိမယ့္ အလုပ္မ်ိဳးလုပ္ႏိုုင္ရင္ မိမိလည္း စိတ္ခ်မ္းသာႏိုုင္မည္ျဖစ္ေၾကာင္းကို သူက ျပသခဲ့ပါတယ္။ မိမိရဲ့အက်ိဳးေက်းဇူး တစ္ခုတည္းနဲ႔ စတင္လို႔မရပါဘူး။ မိမိပစၥည္း အသံုးျပဳသူရဲ့ အသံုးဝင္မႈ၊ စိတ္ခ်မ္းသာမႈေတြကို ထည့္တြက္သင့္ပါတယ္။
မျဖစ္ႏိုုင္ဘူးဆိုတာမရွိဘူး။ အျမဲနည္းလမ္းရွိတယ္။
ေခါင္းေအးေအးနဲ႔ စဥ္းစားဖို႔ေတာ့ လိုအပ္ပါတယ္။
source - မုိးရွင္း (I.M.T)
sayar.com
