လင္ကြန္းဟာ သမၼတ အျဖစ္ေရြးခ်ယ္ခံရၿပီး သမၼတ အျဖစ္ ပထမဦးဆံုး က်မ္းသစၥာ က်ိန္ဆိုမဲ့ စင္ျမင့္ေပၚကို တက္လာတယ္။
စင္ျမင့္ ပတ္ပတ္လည္မွာ အရာရွိအရာခံေတြ ဝန္ႀကီးေတြ လူႀကီးလူေကာင္းေတြ အကုန္ေနရာယူျပီး သမၼတ အသစ္ကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနတဲ့ အခ်ိန္ျဖစ္တယ္။
လင္ကြန္း စင္ျမင့္ထက္မွာ ေနရာယူၿပီးတာနဲ႔ ေရွ႕ဆံုးတန္းက ခ်မ္းသာတဲ့ အရာရွိႀကီး တစ္ေယာက္ကထၿပီး လင္ကြန္းခင္ဗ်ား....".... ခင္ဗ်ားရဲ႕ ဖခင္ဟာ က်ေနာ့္တို႔ မိသားစုအတြက္ ဖိနပ္ခ်ဳပ္ခဲ့တာ မွတ္မိပါသလား ခင္ဗ်ား ..." လို႔ အသံက်ယ္က်ယ္နဲ႔ ေမးလိုက္တယ္။ ဒါကိုၾကားတဲ့ အရာရွိႀကီးေတြ အကုန္လံုးက ဝိုင္းရယ္ၾကတာေပါ့။
အမွန္သူက လင္ကြန္းကို သက္သက္အရွက္ခြဲလိုက္တာ။ နွိမ္လိုက္တာ။ က်န္တဲ့ လင္ကြန္းကို မနာလို ျဖစ္ေနတဲ့ အရာရွိေတြအကုန္လံုးကလည္း သမၼတသစ္ကို နွိမ္လိုက္ႏိုင္ၿပီလို႔ ဝမ္းေျမာက္ေနၾကတာေပါ့။
ဒါေပမဲ့ လင္ကြန္း ျပန္ေျဖတဲ့ စကားေၾကာင့္ သူတို႔ေတြ အကုန္အံ့အား သင့္ခဲ့ရတယ္။ လင္ကြန္းက ...." ဟာ... က်ေနာ္ေကာင္းေကာင္း မွတ္မိတာေပါ့...။ က်ေနာ္ဖခင္က ခင္ဗ်ားတို႔ မိသားစုသာမက ဒီပြဲ လာတက္တဲ့ လူေတြ အမ်ားႀကီးရဲ႕ ဖိနပ္ကို ခ်ဳပ္ေပးခဲ့တာေပါ့။
အဲဒီလို ခ်ဳပ္ေပးလို႔ ခင္ဗ်ားမိဘေတြက က်ေနာ့္ ဖခင္ခ်ဳပ္ေပးတာ မႀကိဳက္လို႔ ေဝဖန္ျပစ္တင္တဲ့ အသံၾကားခဲ့ဖူးလား။ အဲဒီလိုပဲ က်န္တဲ့ ဘယ္သူမွ က်ေနာ့္ဖခင္ ခ်ဳပ္ေပးတဲ့ ဖိနပ္ကို မႀကိဳက္လို႔ ေဝဖန္ ျပစ္တင္ခဲ့တာ မရွိခဲ့ဘူး။ က်ေနာ့္ဖခင္ ခ်ဳပ္ေပးတဲ့ ဖိနပ္ေတြက သိပ္သပ္ရပ္ၿပီး အၾကာႀကီးခံတာ။ သူခ်ဳပ္ေပးတဲ့ ဖိနပ္တိုင္းကို လူတိုင္းက သိပ္ႀကိဳက္ၾကတယ္။
တကယ္ေတာ့ က်ေနာ့္ဖခင္က ဖိနပ္ခ်ဳပ္တဲ့ အလုပ္မွာ ပါရမီရွင္ပါပဲ။ က်ေနာ္ကေတာ့ က်ေနာ့္ ဖခင္အတြက္ အရမ္း ဂုဏ္ယူတယ္လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္တယ္..."
လင္ကြန္းကို အရွက္ခြဲႀကိဳးစားတဲ့ ခ်မ္းသာတဲ့ အရာရွိႀကီးေရာ သူ႔ကို ဝိုင္းေလွာင္တဲ့ အရာရွိႀကီးေတြ အကုန္လံုး ပါးစပ္ အေဟာင္းသား ျဖစ္သြားတာေပါ့။
အမွန္က ဖိနပ္ခ်ဳပ္သမားဆိုၿပီး ကဲ့ရဲ႕ အရွက္ခြဲဖို႔ ႀကိဳးစားတာ မေအာင္ျမင္ပဲ သူက သူ႔အေဖအတြက္ေတာင္ ဂုဏ္ယူ ေနေသးသတဲ့။
သတိရဖို႔က မင္းကို မင္းကလြဲလို႔ ဘယ္သူမွ နာက်င္ေအာင္လုပ္လို႔ မရပါဘူး။
ဒါေၾကာင့္ ဒီလိုေဝဖန္ျပစ္တင္မႈေတြ ၾကံဳတဲ့အခါက ကိုယ္က ဘယ္လိုတုန္႔ျပန္လဲ ဆိုတာက အေရးႀကီးတာပါ။ ကိုယ့္အလုပ္သာ အေကာင္းတကာ့ အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္လုပ္ပါ..။ ေဝဖန္မႈေတြ အတြက္ ကိုယ့္ရဲ႕ တန္ဖိုးရွိတဲ့ အခ်ိန္ေတြ မဆံုးရံႈးပါေစနဲ႔။ ကိုယ့္စိတ္ဓါတ္ေတြ မထိခိုက္ မနာက်င္ပါေစနဲ႔.....။
Ref ; Knowledgeable Encyclopedia
